است مرتد ملى ناميده ميشوند.

2- كافر اصلى كه از والدين كافر بدنيا آمده و خود نيز كافر مانده است مانند بعضى از درى و يا پشتوزبانها (احتمالا) و هندوها و سكها و غيره كه همه افغانى هستند.

3- كافر اصلى خارجى كه براى انجام وظيفه چندروزه و يا چندساله باجازه حكومت اسلامى وارد كشور ميشود.

اشكالى درباره زندگانى كردن دسته سوم در بلاد اسلامى وجود ندارد ولى بايد به مقررات حكومت اسلامى مقيد باشند. نسبت به قسم اول نيز وظيفه مشخص است و بايد احكام الهى بر مرتدين جارى شود، سخن درباره دسته دوم است كه آيا حكومت اسلامى مى‌تواند با در نظرداشت شرايط بين المللى به آنان متاركه و مهادنه نمايد، يا نه. ممكن است علماى جيد كشور بتوانند شق اول سوال را بر اساس موازين شرعى تثبيت نمايند و يا راه حل ديگرى بيابند.

در فقه اهل سنت نيز جمعى اهل ذمه را منحر به كفار اهل كتاب دانسته‌اند و ساير كفار را مستحق ذمه ندانسته‌اند، بعضيها كفار غير كتابى را نيز مستحق ذمه دانسته‌اند. و درين مورد بايد به كتب مبسوطه فقه مراجعه نمود، و نگارنده در كتاب جهاد اسلامى خود اين موضوع را مفصلا بيان داشته است كه دو جزء است و متأسفانه تاكنون چاپ نشده است.