مصلحت، بيشتر از سهم غنيمت به بعضى از افراد اختصاص ميدهد و اين قول را خود فخر رازى اختيار نموده است.

و در تفسير سوره حشر درباه فئى چنين ميگويد:

ازهرى گفته كه فئى چيزى است كه خداوند بر اهل دين خود (اسلام) از اموال غير دينداران بدون جنگ رد نموده است مانند وطن كفار كه از آن رفته‌اند و آنجا را خالى گذاشته‌اند و يا جزيه‌ايكه بر افراد طبق مصالحه وضع ميشود و يا ماليكه كافر بخاطر جلوگيرى از كشتن خويش فديه ميدهد. ماوردى در صفحه 122 و 123 احكام سلطانى در تفسير فئى ميگويد هر ماليكه از مشركين بدون جنگ مانند هديه و جزيه و ده‌يكه مال تجارت‌شان يا به سببى مانند مال خراج برسد دران خمس است و خمس اين مال به پنج حصه تقسيم ميشود (براى رسول و نزديكان رسول و يتيمان و مسكينان و راه‌ماندگان) و در چهار حصه ديگر آن دو قول است يكى آنكه تنها بر لشگريان مصرف ميشود ديگر اينكه در مصالح عمومى كه از جمله آنها ارزاق لشگريان است مصرف ميشود.

از ابو حنيفه نقل كرده كه در فئى خمس واجب نيست ولى ماوردى ميگويد قرآن بر خمس فئى دلالت دارد: ما أَفاءَ اللَّهُ عَلى‌ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‌ فَلِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ‌.

5- خمس:

يك پنجم غنايم جنگى منقول و اسيران بتفصيلى كه در فقه مسطور است و مصرف آن طبق دستور قرآن مجيد موارد زير است:

1- يك سهم آن براى خدا (ج)

2- يك سهم آن براى رسول او (ص)

3- يك سهم آن براى ذى القربى‌

4- يك سهم آن براى يتيمان‌

5- يك سهم آن براى مساكين‌