اگر ارواح كفار ميليونها سال در برزخ معذب باشند در همان برزخ زندگانى دنيا بنظران كوتا مى‌آيد و محتاج به قيامت نيست مگر اينكه ادراك برزخى آنان را قاصر بدانيم و اللّه العالم.

(3) سوره عبس‌

يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ تَرْهَقُها قَتَرَةٌ أُولئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ

روزيكه مرد از برادر و مادر و پدر و زوجه و پسرانش فرار مى‌كند براى هر مردى از آنان مشغله‌ايست كه او را كفايت يم‌كند. (و به ديگرى نمى‌رسد) روهائى در اين روز روشن و نورانى است خندان و خوشحال و روهائى در اين روزهائى گردآلود و بر انها سياهى و تاريكى خاك نشسته است اينان كافران و فاجرانند.

(4) سوره كوّرت‌

إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ‌

وقتيكه خورشيد پيچيده شود (نورش تمام و خودش از بين مى‌رود) و ستارگان پراكنده شوند (جاذبه عمومى بى‌اثر شود) و شتران بى‌صاحب بمانند و وحوش جمع شوند و درياها لبريز شوند و انسانها (با همشكل‌هاى معنوى خود) جفت شوند. و از دختران زنده‌بگور سوأل شود كه بكدام گناه كشته شدند و آسمانها از جاى خود كنده شود و دوزخ شعله‌ور گردد (آنوقت) انسانها مى‌داند كه براى خود چه چيزى را حاضر نموده است.

(5) سورة انفطرت‌

وقتيكه آسمان پاره شود و ستارگان پراكنده و درياها در همديگر