1- موفق خوارزمى حنفى متوفاى 568 در كتاب خود به نام الساير الداير ص 163 روايت مى‌كند: وقتى حسين يك ساله شد دوازده ملك روى سرخ كه بال‌هاى خود را باز كرده بودند بر حضرت ختمى مرتبت نازل شدند و عرض كردند: يا محمد مصيبتى كه از قابيل به هابيل رسيده به فرزند تو حسين نيز مى‌رسد، و به او اجر هابيل عطا مى‌شود. و به قاتلش مثل گناه قابيل داده مى‌شود. و در آسمان هيچ ملكى نماند مگر اين كه بر پيامبر نازل شده و به او تعزيت گفتند و ثواب حسين را عرض كردند، و خاك او را به آن حضرت نشان دادند.

آن حضرت مى‌فرمود: «اللهم اخذل من خذله و اقتل من قتله و لا تمتعه بما طلبه».

وقتى حسين دو ساله شد آن حضرت (ص) به سفر رفت. كلمه استرجاع (انا لله و انا اليه راجعون) را گفت و دو چشمش پر از اشك شد و فرمود: جبرئيل مى‌گويد: كه حسين در كربلا شهيد مى‌شود. عرض شد قائل كيست؟ فرمود مردى كه او را يزيد مى‌نامند.

2- طبرانى در معجم كبير در حديث طويلى به سند حسن از معاذ بن جبل از رسول خدا صلى الله عليه و آله نقل مى‌كند كه آن حضرت فرمود: خدا در يزيد بركت ندهد. بعد چشمانش پر اشك شد فرمود: خبر كشته شدن حسين به من داده شد و خاك او را برايم آوردند و از قاتلش به من خبر دادند.