خور بار بيايد و مردم شهرهاى ديگر حتى از امكانات اوليه زندگى محروم باشند. اگر قرار باشد كه تمام امكانات از قبيل، ساختمان‌هاى لوكس، آب و برق، امكانات طبى و صحى، امكانات تعليمى و تربيتى و امثال اين‌ها، در يك شهر موجود باشد و ساير مناطق كشور، چه شهر باشد و چه دهات، از تمام امكانات محروم باشد، خلاف دستورات اسلام است و هرگز چنين چيزى مورد قبول اسلام نمى‌باشد. حكومت اسلامى موظف است كه تمام امكانات موجود در كشور را بر اساس نفوس، در تمام ولايات و لسوالى‌ها و قريه‌هاى مربوطه آن‌ها، بدون هيچ‌گونه تبعيض و به طور عادلانه تقسيم كند؛ اگر به ولسوالى‌ها و به قريه‌هاى كشور توجه نشود، عواقب بسيار خطرناكى را در پى‌خواهد داشت، مردم وقتى‌كه ببينند، تمام امكانات در شهرهاى بزرگ كشور موجود است و به دهات هيچ توجهى صورت نمى‌گيرد، همه تشويق مى‌شوند تا از زارعت و مال‌دارى دست برداشته و به شهرها روى آورند، در اين‌صورت زراعت در كشور سقوط مى‌كند، مال‌دارى از بين مى‌رود، زارعت و مال‌دارى همه در دهات است، در شهرها چيزى وجود ندارد.

توجه به دهات و قريه‌ها

اگر دولت اسلامى به قريه‌ها دور افتاده كشور توجه نكند، تمام مردم از دهات به‌سوى شهرها سرازير مى‌شود و زراعت كشور كاملًا نابود مى‌شود، درآن‌صورت، حتى به نان خوردن خود نيز محتاج به خارجى‌ها خواهيم شد. ما بايد در تمام قريه‌ها و دهات‌كه زراعت و مال‌دارى در آن‌جا وجود دارد، به صورت جدى توجه نماييم و براى آن‌ها بايد امكانات لازم را فراهم كنيم، براى آن‌ها برق كافى برسانيم، شفاخانه‌هاى خوب و مجهز بسازيم، مكاتب و مدارس آن مناطق را به‌صورت درست فعال كنيم، اگر ساختمان‌هاى شفاخانه‌ها و مكاتب در آن مناطق وجود نداشته باشد، بايد ساختمان‌هاى خوب و استاندارد براى مردم‌