حمد
و سپاس پروردگار عالميان را كه بر تمام اسرار آگاه و از همهى ضميرها باخبراست.
اوست كه بر تمامى موجودات محيط و بر هر چيزى قادر و برهر قدرتى غالب است.
سلام
و درود خداوند جل جلاله بر اشرف مخلوقات، سرور كائنات، خاتم پيامبران و افضل
رسولان، حضرت محمد مصطفى صلى الله عليه وآله وسلم و جانشينان برحق آنحضرت كه آنان
را از شجره پيامبران، از سرچشمهى نور و از مقام رفيع و بلند برگزيدند، تا بشر را
از تاريكى و جهل، بهسوى نور و معرفت، هدايت نمايند.
درود
خدا و رسولش برعلماء و دانشمندان بزرگوار كه با قلم و بيان خويش وظايفشان را
بهخوبى انجام داده و مردم را به صراط مستقيم سوق مىدهند. علماى بزرگ در طول
تاريخ اسلام، پرچمداران و مروّجين دين خدا بودهاند و در خصوص آنها، احاديث
زيادى نقل شده است كه من به ذكر دو مورد آنها بسنده مىكنم.
درحديث
از امام باقر عليه السلام نقل شده است كه مىفرمايد: «عالِمٌ ينتَفَعُ بِعِلمِهِ
افضَلُ مِن سَبعينَ الفٍ عابِدٍ»[1]
دانشمندى
كه از علمش سود برند، از هفتاد هزار عابد بهتر است.
[1] - اصولالكافي؛ ج 1/ ص 33. معجم الأحاديث المعتبرة:
ج 1/ ص 50 باب فضل العلم والعالم.