بيزاريم‌ مِنْكُمْ‌ از شما وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ‌ و از آنچه ميپرستيد مِنْ دُونِ اللَّهِ‌ بجز از خداى از اصنام و ميتواند بود كه ماء مصدريه باشد يعنى بيزاريم از پرستيدن شما بتان را كَفَرْنا بِكُمْ‌ نگرويديم بدين شما يا بمعبودان شما يعنى جاحد دين شما و منكر معبود شمائيم و شان شما و الهه شما نزد ما اعتدادى و اعتبارى ندارد وَ بَدا و ظاهر و آشكارا شد بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمُ‌ ميان ما و شما الْعَداوَةُ دشمنى بدل‌ وَ الْبَغْضاءُ و و دشمنى بدست يعنى ضرب و قتل‌ أَبَداً هميشه مراد آن است كه پيوسته ميان ما و شما دشمنى قايم خواهد بود بدست و زبان‌ حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ‌ تا آنكه ايمان آريد بخدا وَحْدَهُ‌ در حالتى كه يكتا و يگانه است يعنى تا هنگامى كه به يكتايى او بگرويد خلاصه معنى آنست كه سبب عداوت و بغضا ميان ما نيست مگر نگرويدن شما بخدا پس ما دام كه سبب قايم است در ميان شما عداوت قايم است در ميان ما و محلى كه بيگانگى كفر را از خود زايل گردانيد ايمان آريد عداوت بموالات و بغضاء بمحبت منقلب گردد پس اى اهل اسلام شما نيز باين طريقه اقتدا كنيد و با دشمنان دين تبرا جوييد و ما دام كه اسلام نيارند و بيگانگى خدا اقرار نكنند ترك عداوت ايشان مكنيد و قوله‌ إِلَّا قَوْلَ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ‌ استثناء است از اسوة حسنة چه سزاوار نيست اقتدا كردن باستغفار از براى پدر كافر يعنى در تبرا نمودن از اهل شرك اقتدا بابراهيم كنيد مگر در گفتن إبراهيم مر پدر خود را كه‌ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ‌ هر آينه آمرزش خواهم از براى تو مراد آنست كه اى اهل اسلام اقتدا كنيد بحضرت خليل در بيزارى از كافران نه در طلب آمرزش از براى ايشان كما قال اللَّه تعالى‌ ما كانَ لِلنَّبِيِّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ‌ چه استغفار إبراهيم مر پدر خود را يعنى مر عم خود را آذر كه بمنزله پدرش بود مشروط بود بشرط ايمان كقوله تعالى‌ ما كانَ اسْتِغْفارُ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ إِلَّا عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَها إِيَّاهُ‌ و چون دانست كه ايمان نخواهد آورد از او بيزار شد چنان كه حق سبحانه و تعالى از اين خبر داد كه‌ فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ‌ و مخفى نيست در اينكه اگر حق سبحانه اين استثنا نميكرد مظنه آن ميشد كه استغفار كفاره مطلقا جايز باشد بدون وعده ايمان پس بجهت رفع اين مظنه نهى اهل اسلام نمود از اين اقتدا و قوله‌ وَ ما أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ تتمه قول إبراهيم است كه مستثنى است و لازم نميآيد از استثناى مجموع استثناى جميع اجزاى آن پس نقيض اين آيه نباشد كه‌ قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئاً يعنى إبراهيم بپدر خود گفت كه مالك نيستم اى پدر براى تو يعنى نميتوانم كه از تو رفع كنم و برادرم از عذاب خداى‌