اندرون رويد وَ اتَّقُوا اللَّهَ‌ و بترسيد از خدا در تغيير احكام او و اعتراض بر افعال او بلكه منقاد جميع اوامر و نواهى او شويد لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‌ شايد كه شما رستگار شويد يعنى تا ظفر يابيد بهدايت و بر و يا باميد آنكه از عقوبات الهى خلاص شويد در انوار گفته كه وجه اتصال‌ وَ لَيْسَ الْبِرُّ تا آخر بما قبل آنست كه اصحاب از پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم دو چيز سؤال كرده بودند يكى اهله و ديگرى دخول و خروج از ابواب بيوت در حين احرام و يا آنكه چون ذكر مواقيت حج نمود و اين حكم نيز از افعال ايشان بود در حج بر سبيل استطراد ذكر آن فرمود و يا آنكه چون از چيزى سؤال كردند كه محتاج اليه ايشان نبود و متعلق بعلم شريعت نبود و ترك سؤال كردند از آنچه مقصود است در دين و مختص بعلم شريعت از اين جهت اين را در عقب جواب آن ذكر فرموده تا تنبيه ايشان نمايد بر آنكه لايق بحال ايشان آنست كه از مثل اين سؤال كنند و اهتمام نمايند بعالم شدن بمانند آن و يا آنكه مراد باين تنبيه است بر تعكيس ايشان سؤال را بحال كسانى كه ترك ابواب بيوت كنند و از وراى آن داخل شوند و معنى اينكه نيكويى نيست اينكه در مسائل خود عكس نمائيد و ليكن نيكويى آنست كه از آن اتقا و اجتناب كنيد و بر مثل اين جسارت مكنيد (صاحب مجمع) بعد از نقل سبب نزول اين آيه از ابن عباس و قتادة و عطا و ابو الجارود از ابو جعفر عليه السّلام بر طريقى كه مذكور شد فرموده كه علما را در اين آيه دو وجه ديگر است يكى آنكه معنى آنست كه بر نيست اينكه اتيان كنيد بامور از غير جهات شرعيه آن بلكه بر آنست كه بر امور اقدام نمائيد از جهات مشروعه آن و اين معنى را جابر از ابى جعفر عليه السّلام روايت كرده دوم اينكه بر نيست طلب معروف از غير اهل آن بلكه بر طلب معروفست از اهل آن و بعد از آن از ابى جعفر عليه السّلام نقل فرموده كه‌

آل محمد ابواب اللَّه و سبله و الدعاة الى الجنة و القادة اليها و الادلاء عليها الى يوم القيمة

يعنى اهل بيت محمد (صلوات اللَّه عليهم اجمعين) درهاى رحمت خدايند و راههاى راست اويند كه سالك در سلك مسالك آن بمقصود دنيوى و اخروى خود ميرسد و خواننده مردمانند به بهشت و كشندگان ايشانند بآن و راه نمايندگان ايشان بر آن در روز قيامت و از پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله مرويست كه‌

انا مدينة العلم و على بابها و لا يؤتى المدينة الا من بابها

يعنى من شهر علمم و على در آن شهر است و بشهر در نميتوان آمد مگر از در آن و در روايت ديگر آمده است كه‌

انا مدينة الحكمة و على بابها

انتهى كلامه و گويند مراد ببيوت زنانند و معنى آنست كه مقاربت ايشان از آن وجه كنيد كه خدا فرموده است و قصد ادبار ايشان مكنيد بلكه از ابواب ايشان يعنى از پيش ايشان با ايشان مباشرت كنيد و اين وجه خالى از بعدى نيست و تبيين ضعف آن در آيه‌ نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ‌ مبين خواهد شد

بعد از آن در بيان جهاد كه از جمله احكام شرايع است‌