بدرستى كه آنان كه ميپوشند بطمع حطام دنيا ما أَنْزَلْنا آنچه فرو فرستاديم‌ مِنَ الْبَيِّناتِ‌ از نشانهاى روشن مراد احبار يهودند چون كعب بن اشرف و كعب بن اسد و عبد اللَّه صوريا كه علامات و صفت حضرت را كه در تورية بود اخفا ميكردند وَ الْهُدى‌ و آنچه راه مينمايد بوجوب اتباع او و ايمان باو از ادله عقليه‌ مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ‌ از پس آنكه بيان كرده‌ايم آن را از براى مردمان‌ فِي الْكِتابِ‌ در تورية يعنى آنچه ما در تورية آشكارا گردانيده بوديم از نعوت محمد صلّى اللَّه عليه و آله و وجوب اتباع او ايشان آن را مخفى كردند أُولئِكَ‌ آن گروه كه پوشندگان حقند يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ‌ لعن مى‌كند و دور مى‌دارد خدا ايشان را از رحمت خود وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ‌ و لعنت ميكنند بر ايشان لعن كنندگان يعنى كسانى كه از ايشان لعنت ميايد از ملائكه و جن و انس بر ايشان لعنت ميكنند و گويند مراد همه مخلوقاتند حتى سباع و هوام و طيور و لعن لاعنان بر ايشان بر اين وجه است كه گويند اللهم العنهم و از ابن عباس مرويست كه لاعنان همه مخلوقانند غير از جن و انس و بنا بر اين ذكر لاعنون بعنوان صيغه (ذوى العقول) بجهت صدور فعل ذوى العقول است از ايشان فكان از ذوى العقولند كقوله‌ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي ساجِدِينَ‌ و اضافه لعن بمن لا يعقل بجهت مبالغه است در زجر از معاصى زيرا كه عاصى چون دانست كه حقتعالى دواب و هوام را ملهم ساخته بر لعن بر او زودتر از معصيت منزجر ميگردد و نزد بعضى حقتعالى در قيامت دواب و هوام را عقول اعطا فرمايد تا آنها زبان بلعن ايشان بگشايند مرويست كه معاذ جبل و سعد معاذ احبار يهود را گفتند كه شما هيچ ذكر محمد (ص) را در تورية يافته‌ايد گفتند نه حقتعالى اين آيه فرستاد درباره ايشان و فرمود كه ايشان كتمان صفات محمد صلّى اللَّه عليه و آله ميكنند با آنكه ما تبيين آن نموده‌ايم در تورية و بجهت اين سزاوار لعن خدا و لعن جميع لاعنانند

إِلَّا الَّذِينَ تابُوا مگر آنان كه باز گرديدند از كفر بايمان و از كتمان نعت محمد صلّى اللَّه عليه و آله باظهار آن و از ساير آنچه واجبست توبه از آن‌ وَ أَصْلَحُوا و بصلاح آوردند كار هاى تباه شده خود را از تحريف و غير آن بتدارك يا اصلاح سريره و نيات خود كنند وَ بَيَّنُوا و بيان كردند آنچه حقتعالى بيان آن كرده در كتاب ايشان از صفات پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله بجهت (تتميم توبه) بآن يا آشكارا كردند آنچه احداث آن كرده بودند در تورية از محو اسم حضرت رسالت صلّى اللَّه عليه و آله تا اضراب ايشان باو نگروند و اقتدا بايشان كنند فَأُولئِكَ‌ پس ايشانند كه بسبب توبه و اصلاح و تبيين‌ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ‌ باز گرديدم بايشان بقبول توبه و مغفرت‌ وَ أَنَا التَّوَّابُ‌ و منم نيك قبول كننده توبه بندگان بر وجهى كه به هيچ وجه رد تايب نكنم و ميتواند بود كه صيغه مبالغه جهت كثرت قبول توبه باشد يعنى من قبول‌