است: «بلكه بندگانى گرامى اند، از او در گفتار، پيشى نمى‌گيرند، و به فرمان او عمل مى‌كنند. هر چه در برابر آنها و پشت سرشان است، مى‌داند. و شفاعت نمى‌كنند، مگر براى كسى كه [خدا] رضايت دهد، و آنها از ترس خدا هراسناك‌اند»[1]».

سپس فرمود: «اگر آن گونه باشد كه آنان مى‌گويند، خداى عز و جل آن فرشتگان را خليفگان خود در زمين قرار داده، و آنان همانند پيامبران و امامان در زمين هستند. آيا مى‌شود كه پيامبران و امامان عليهم السلام مرتكب قتل و زنا شوند؟».

سپس امام عليه السلام فرمود: «آيا نمى‌دانى كه خداى متعال، هرگز زمين را از پيامبر يا امامى از جنس بشر، خالى نمى‌گذارد؟ آيا خداوند عز و جل نمى‌فرمايد: «پيش از تو نفرستاديم» به سوى مردم‌ «مگر مردانى را از اهل شهرها را كه به آنها وحى مى‌كنيم»[2]؟ پس خبر داده كه فرشتگان را به زمين نفرستاده كه امام و حاكم شوند؛ بلكه به سوى پيامبر خدا فرستاده شده‌اند. آن دو گفتند: ما به امام عليه السلام گفتيم: بنا بر اين، ابليس هم فرشته نبوده است.

فرمود: «نه؛ بلكه از پريان بود. آيا نشنيده‌ايد كه خداى عز و جل مى‌گويد: «هنگامى كه به فرشتگان گفتيم: «براى آدم سجده كنيد»، [همگى‌] سجده كردند، جز ابليس، كه او از پريان بود»[3].

پس خداوند عز و جل خبر داده كه ابليس از پريان بود. و او كسى است كه خداى متعال در باره‌اش گفته است: «و پيش از آن (انسان)، پريان را از آتشى بى‌دود و سوزان آفريديم»[4].[5]

[1]. انبيا: آيه 26- 28.

[2]. يوسف: آيه 109.

[3]. كهف: آيه 50.

[4]. حجر: آيه 27.

[5]. قُلنا لِلحَسَنِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام: فَإِنَّ قَوماً عِندَنا يَزعُمونَ أنَّ هاروتَ وماروتَ مَلَكانِ اختارَهُمَا اللَّهُ المَلائِكَةَ لَمّا كَثُرَ عِصيانُ بَني آدَمَ، وأنزَلَهُما مَعَ ثالِثٍ لَهُما إلى‌ دارِ الدُّنيا، وأنَّهُمَا افتَتَنا بِالزُّهرَةِ، وأرادا الزِّنا بها، وشَرِبَا الخَمرَ، وقَتَلَا النَّفسَ المُحَرَّمَةَ، وأنَّ اللَّهَ عز و جل يُعَذِبُّهُما بِبابِلَ، وأنَّ السَّحَرَةَ مِنهُما يَتَعَلَّمونَ السِّحرَ، وأنَّ اللَّهَ تَعالى‌ مَسَخَ تِلكَ المَرأَةَ هذَا الكَوكَبَ الَّذي هُوَ الزُّهرَةُ.