نام کتاب : گزيده شناخت نامه قرآن بر پايه قرآن و حديث نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 493
مىكنيد»[1] را برايشان خواندم، گفتند: پروردگارا! هيچ يك از نعمتهاى تو را
انكار نمىكنيم».[2]
394.
امام صادق عليه السلام: هر گاه خواستى چيزى بكارى، مشتى بذر بردار و رو
به قبله كن و سه مرتبه بگو: «آيا آنچه را كِشت مىكنيد،
ديدهايد؟ آيا شما آن را [بى يارى ما] زراعت مىكنيد، يا ماييم كه زراعت مىكنيم؟»[3].
سپس سه مرتبه مىگويى: نه! كشتگر خداست. آن گاه بگو:
بار
خدايا! اين دانه را با بركت قرار ده و با آن به ما سلامت، روزى كن. سپس آن مشت
بذرى را كه در دست دارى، در مزرعه بپاش.[4]
395.
امام صادق عليه السلام: هر كس سوره «الرحمان» را بخواند و با هر بار
گفتنِ «كدام يك از نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟»،
بگويد: «پروردگارا! هيچ يك از نعمتهاى تو را انكار نمىكنم»، اگر شبْ اين سوره را
خوانده باشد و آن شبْ بميرد، شهيد مرده است و اگر روزْ خوانده باشد و آن روز
بميرد، باز هم شهيد مرده است.[5]
لَمّا قَرَأَ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله« الرَّحمنَ»
عَلَى النّاسِ سَكَتوا فَلَم يَقولوا شَيئاً، فَقالَ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه
و آله: الجِنُّ كانوا أحسَنَ جَواباً مِنكُم لَمّا قَرَأتُ عَلَيهِم« فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما
تُكَذِّبانِ» قالوا:
لا ولا بِشَيءٍ مِن آلائِكَ رَبَّنا نُكَذِّبُ
( مجمع البيان: ج 9 ص 140،
المناقب، ابن شهرآشوب: ج 1 ص 47).