حديث‌

136. صحيح البخارى‌- به نقل از انَس-: عبد اللَّه بن سلام، در زمينى مشغول برداشتِ محصول بود كه شنيد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به مدينه آمده است. نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت: سه پرسش از شما دارم كه پاسخ آنها را فقط كسى كه پيامبر باشد، مى‌داند: نخستين نشانه‌هاى قيامت چيست؟ نخستين غذاى بهشتيان چيست؟ و علّت آن كه فرزند به پدرش يا مادرش مى‌رود، چيست؟

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «اكنون، جبرئيل، مرا از آنها آگاه ساخت».

عبد اللَّه بن سلام گفت: جبرئيل؟

فرمود: «آرى».

عبد اللَّه گفت: او فرشته‌اى است دشمن يهود.

پس پيامبر صلى الله عليه و آله اين آيه را خواند: «كسى كه دشمن جبرئيل است [، در واقع، دشمن خداست‌]؛ چرا كه او به فرمان خدا، قرآن را بر قلبت نازل كرده است».[1]

137. التبيان فى تفسير القرآن‌- در باره آيه شريف: «قُلْ مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ؛ بگو: كسى كه دشمن جبرئيل است [در واقع دشمن خداست‌]؛ چرا كه او به فرمان خدا، قرآن را بر قلبت نازل كرده است»-: سبب نزول اين آيه، آن گونه كه روايت شده، اين است كه چون پيامبر صلى الله عليه و آله به مدينه آمد، ابن صوريا و گروهى از يهوديان فَدَك، از ايشان پرسيدند:....

ابن صوريا گفت: يك مطلب ديگر، مانده است كه اگر آن را گفتى، به تو ايمان‌

[1].