نازل شود كه به ايشان (مسلمانان) از آنچه در دل‌هايشان هست، خبر دهد. بگو: «ريشخند كنيد.

بى ترديد، خداوند، آنچه را [كه از آن‌] مى‌ترسيد، بر ملا خواهد كرد»»[1]. امام عليه السلام فرمود: هنگامى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ره‌سپار جنگ تبوك شد، عدّه‌اى از منافقان، در بين خود صحبت مى‌كردند و مى‌گفتند: آيا محمّد فكر مى‌كند كه جنگ با روميان، مانند جنگ با ديگران است؟ يك نفر از آنان هم باز نخواهد گشت!

يكى از منافقان گفت: همين حالاست كه خدا به محمّد، خبر دهد كه ما چه مى‌گوييم و در دل‌هاى ما، چه مى‌گذرد و در اين باره، [در] قرآنى كه مردم آن را مى‌خوانند، به او [چيزى‌] نازل كند!

آنها اين سخن را از سرِ تمسخر مى‌گفتند. پس پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به عمّار بن ياسر فرمود:

«خودت را به آن عدّه برسان كه سوختند!».

عمّار، خودش را به آنها رساند و گفت: شما چه گفته‌ايد؟

گفتند: چيزى نگفته‌ايم. فقط حرف‌هايى از سرِ شوخى و مزاح مى‌گفتيم.

پس خداوند، اين آيات را فرو فرستاد: «و اگر از ايشان بپرسى، مسلّماً خواهند گفت: «ما فقط، شوخى و بازى مى‌كرديم». بگو: «آيا خدا و آيات او و پيامبرش را ريشخند مى‌كرديد؟!». عذر نياوريد. شما بعد از ايمانتان، كافر شده‌ايد. اگر از گروهى از شما در گذريم، گروهى [ديگر] را عذاب خواهيم كرد؛ چرا كه آنان، تبهكار بودند».[2]

[1]. توبه: آيه 65 و 66.

[2]. قَولُهُ تَعالى‌:« يَحْذَرُ الْمُنافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِما فِي قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِؤُا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ ما تَحْذَرُونَ» قالَ: كانَ قَومٌ مِنَ المُنافِقينَ لَمّا خَرَجَ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله إلى‌ تَبوكَ كانوا يَتَحَدَّثونَ فيما بَينَهُم ويَقولونَ: أيَرى‌ مُحَمَّدٌ أنَّ حَربَ الرّومِ مِثلُ حَربِ غَيرِهِم، لا يَرجِعُ مِنهُم أحَدٌ أبَداً.