229. امام باقر عليه السلام: هيچ كس از اين امّت، قرآن را جمع‌آورى نكرده، مگر وصىّ محمّد صلى الله عليه و آله.

230. امام باقر عليه السلام: امير مؤمنان، هفت روز پس از رحلت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و بعد از آن كه از جمع‌آورى و تنظيم قرآن، فراغت يافته بود، در مدينه براى مردم، سخنرانى كرد و فرمود: «سپاس، خدايى را كه انديشه‌ها را از رسيدن به هستى‌اش، باز داشت ...».

231. الأوائل‌- به نقل از حسين بن زيد، از امام صادق، از پدرش امام باقر، از جدّش امام زين العابدين عليهم السلام-: چون پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در گذشت، على عليه السلام به دفن ايشان پرداخت و [در اين فاصله‌] مردم با ابو بكر، بيعت كردند. سپس على عليه السلام براى جمع آورى قرآن در خانه‌اش نشست و آن را در سفال و استخوان شانه شتر و پوست، نوشت.

232. الإتقان فى علوم القرآن‌: محمّد بن سيرين، از عكرمه نقل مى‌كند كه: بعد از بيعت [مردم‌] با ابو بكر، على بن ابى طالب عليه السلام، در خانه‌اش نشست. به ابو بكر گفتند: او از بيعت شدن با تو، ناراحت است!

ابو بكر، در پى على عليه السلام فرستاد ....

على عليه السلام فرمود: «ديدم كه بر كتاب خدا، افزوده مى‌شود. با خود گفتم: جز براى نماز، ردا بر تن نمى‌كنم [و از خانه، بيرون نمى‌روم‌] تا آن گاه كه كتاب خدا را جمع‌آورى كنم ...».

ابن اشته نيز اين روايت را در المصاحف، از طريقى ديگر، از ابن سيرين آورده كه در آن، آمده است: وى (على عليه السلام)، آيات ناسخ و منسوخ را هم در مُصحفِ خود نوشت.

ابن سيرين مى‌گويد: من خواهان اين كتاب شدم و براى به دست آوردن آن، به‌