به محرّك خارجى ندارد و شامل ويژگى‌هاى: فعّال، غير عادى، وابستگى، برون‌فكنى، اشتياق و كنجكاوى مى‌شود و جنبه‌هاى مؤثّر عاطفى و روحى آن: تغيير پذيرى، اميدوارى، اصالت، نشاط و روح‌بخشى است.[1]

در حديثى، امام (ع) پوشيدن كفش زردرنگ را باعث سُرور دانسته است. سُرور، خود، يكى از عوامل نشاط است كه به تبيين آن، خواهيم پرداخت. امام باقر (ع) مى‌فرمايد:

مَنْ لَبِسَ نَعْلًا صَفْرَاءَ لَمْ يزَلْ ينْظُرُ فِى سُرُورٍ مَا دَامَتْ عَلَيهِ لأَنَّ اللهَ يقُولُ:

صَفْراءُ فاقِعٌ لَوْنُها تَسُرُّ النَّاظِرِينَ‌[2].[3]

هر كس كفش زرد بپوشد تا زمانى كه آن كفش را داشته باشد، شادمان خواهد بود؛ چرا كه خداوند عزوجل مى‌فرمايد:) زردى پُررنگ، كه ديدنش بينندگان را شاد مى‌كند (.

رنگ‌ها، داراى آثار فيزيولوژى مخصوص به خود هستند. هيچ گاه رنگ زرد، با رنگ سياه، تأثير يكسانى ندارند و رنگ قرمز با رنگ آبى، داراى اثر تحريك كنندگى يكسان نيستند. تجربه انسان‌ها طى زمان طولانى در مورد تأثير روانى رنگ سرخ، نشان مى‌دهد كه اين رنگ، بر دستگاه عصبى، اثر تحريك كننده دارد. رنگ سرخ، بر سيستم عصبى، به‌خصوص بر اعصاب سمپاتيك، اثر تهييج كننده دارد. در حالى كه رنگ آبى به لحاظ روانى، بر دستگاه عصبى، اثر عكس مى‌گذارد، فشار خون را پايين مى‌آورد و تنفّس و ضربان قلب، هر دو

[1]. روان‌شناسى رنگ‌ها، ص 33.

[2]. الكافى، ج 6، ص 466.

[3]. سوره بقره، آيه 69.