همچون شادى، به وجود نيايد. در يكى از مناجات‌هاى امام زين العابدين (ع) با پروردگارش، آمده است:

كيفَ أَفْرَحُ وَ أَنَا الْعَاصِى؟! وَ كيفَ أَحْزَنُ وَ أَنْتَ الْكرِيمُ؟! ... كيفَ أَفْرَحُ وَ قَدْ عَصَيتُك؟! وَ كيفَ أَحْزَنُ وَ قَدْ عَرَفْتُك؟![1]

چگونه شادى نمايم، در حالى كه گنهكارم؟! و چگونه غمگين باشم، حال آن كه تو كريمى؟! ... چگونه شادمان باشم، در حالى كه همانا تو را نافرمانى كردم؟! و چگونه غمگين باشم، حال آن كه واقعاً تو را مى‌شناسم؟!

[1]. بحار الأنوار، ج 91، ص 138.