امام باقر (ع) مى‌فرمايد:

مَنْ كسِلَ عَنْ أَمْرِ دُنْياهُ فَهُوَ عَنْ أَمْرِ آخِرَتِهِ أَكسَلُ.[1]

هر كه در كار دنيايش تنبل باشد، در كار آخرتش، تنبل‌تر است.

كسيكه در انجام دادن امور دنيوى كاهلى مى‌كند، به مراتب، اداى فرائض الهى، براى او گران‌تر خواهد آمد.

3. ادا نكردن حقوق الهى‌

توصيه اولياى دين بر دورى از سستى، نكته جالب توجّهى است كه دراحاديث متعدّدى، از آن سخن به ميان آمده است. در اين‌گونه احاديث، پيامدهاى منفى ادا نكردن حقوق الهى، مطرح شده است. امام على (ع) مى‌فرمايد:

إِياكمْ وَ الْكسَلَ، فَإِنَّ مَنْ كسِلَ لَمْ يؤَدِّ حَقَّ اللهِ (عز و جل).[2]

از سستى بپرهيزيد؛ زيرا كسى كه سستى كند، حقّ خداى عزوجل را نمى‌گزارد.

لقمان حكيم، در سفارش به فرزندش مى‌گويد:

إِياك وَ الْكسَلَ وَ الضَّجَرَ، فَإِنَّهُمَا مِفْتَاحُ كلِّ شَرٍّ فإِنَّك إِذا كسِلْتَ لَمْ تُؤَدِّ فرضاً و لا حَقّاً وَ إِذا ضَجِرْتَ لَمْ تَصْبِرْ عَلَى حَقّاً.[3]

زنهار از سستى و بى‌حوصلگى؛ زيرا اگر سستى بورزى، هيچ واجب و حقّى را نخواهى گزارد، و اگر بى‌حوصله باشى، بر حق، شكيبايى نخواهى نمود.

[1]. همان، ح 4.

[2]. الخصال، ص 620، ح 10.

[3]. أعلام الدين، ص 93.