مقدّمه‌

بخش مهمّى از آموزه‌هاى اسلامى، در بر دارنده پايه‌هاى روان‌شناختى خاصّ خودند. اگر موادّ علمى اين آموزه‌ها در پژوهش‌هاى دقيق، استخراج و سپس طبقه‌بندى شوند، مى‌توان به پايه‌گذارى دانشى مبتنى بر متون دينى اميدوار بود. تا پيش از اين، سخن گفتن از آموزه‌هاى اسلامى، موعظه به شمار مى‌رفت و پژوهش در آنها به نوعى، كار غير علمى قلمداد مى‌شد؛ امّا رويكرد كلّى روان‌شناسى به دين و مذهب، و رويكرد روان‌شناسى مثبت‌گرا به آموزه‌هاى اخلاقى اديان، اين روند را تغيير داد و در سايه آن، دانش روان‌شناسى، قابليت يافت تا بُعد روان‌شناختى اديان را نيز درك كند.

گروه روان‌شناسى اسلامى «دار الحديث»، براساس رسالت خود (تبيين روان‌شناختى آموزه‌هاى اسلامى)، در صدد است كه معارف روان‌شناختى متون دينى (قرآن و حديث) را بدون كپى‌بردارى از تحقيقات روان‌شناختى استخراج و به جامعه علمى عرضه نمايد. در اين نوشتار، موضوع «شادى» با رويكردِ روان‌شناسى مثبت‌گرا و در چارچوب شادكامى، پژوهش گرديد تا جايگاه فرح و سرور، از ديدگاه اسلام و اثر آنها بر شادكامى و نيز عوامل آنها روشن گردد. پژوهشگر اين نوشتار،