7. ابراز دوستى و محبّت‌

عامل مهم ديگرى كه در ايجاد يا افزايش محبّت ميان افراد، تأثير به سزايى دارد، ابراز دوستى است. اين اعلام دوستى، موجب دلگرمى طرف مقابل مى‌شود و انگيزه او را نسبت به تداوم دوستى، بيشتر مى‌كند. انجام دادن اين عمل بين زن و شوهر، و بويژه از طرف شوهر، از اهميت و تأثير بيشترى برخوردار است و كانون خانواده را نيز مستحكم‌تر مى‌كند. بايد توجّه داشت ابراز محبّت، تنها با زبان نيست و در عبارت «دوستت دارم» خلاصه نمى‌شود؛ بلكه قالب‌هاى بى‌شمارى را مى‌توان براى آن تصوّر كرد و يا ابداع نمود كه مفهوم آن، ابراز علاقه قلبى به طرف مقابل باشد. اين قالب‌ها فقط گفتارى نيستند. چه بسيار رفتارهايى كه مى‌توانند مصداقى براى ابراز علاقه به شمار آيند. بنا بر اين، بايد راه‌كارهاى ابراز علاقه و محبّت را شناخت تا بتوان با هر فرد، متناسب با وضعيت او ابراز علاقه كرد. در اين خصوص از امام صادق (ع) نقل شده است:

إِذا أَحبَبتَ رَجُلًا فَأَخبِرهُ بِذلِكَ فَإِنَّهُ أَثبَتَ لِلمَوَدَّةِ بَينَكُما.[1]

هرگاه كسى را دوست داشتى، او را به آن آگاه ساز؛ كه اين كار، دوستى ميان شما را پايدارتر مى‌سازد.

آنچه در اين حديث شريف بدان تصريح شده، اخبار (آگاه سازى) دوستى و محبّت است. بديهى است اعلام زبانى، يكى از قالب‌هاست. پس بايد در اطلاع‌رسانى محبّت خود به فرد مورد علاقه، قالب‌هاى گوناگونى را شناخت و از آن روش‌ها نيز استفاده كرد. آنچه در اين كتاب بيان مى‌شود و يا پس از اين، از نظر خوانندگان مى‌گذرد، همگى راه‌كارهاى گونه‌گون اعلام‌

[1]. الكافى: ج 2 ص 644 ح 2 ..