آنان را در جهت بى‌احترامى به خويشتن ترغيب مى‌كند. كسى كه ديگران را محترم مى‌شمارد، علاوه بر تقويت حرمت خويش در نزد همنوعان، جايگاه خود را در قلب آنان به عنوان انسانى محبوب، تقويت مى‌كند.

5. خيرخواهى‌

شايد كمتر مسلمانى را بتوان يافت كه در قلب خود، خوبى برادر مؤمنش را خواستار نباشد و براى او بدى طلب كند. مع الاسف در فرهنگ معاصر با انسان‌هاى فراوانى رو به رو مى‌شويم كه حتّى نسبت به نزديكان و دوستان و همسايگان خود در عمل بى‌تفاوت اند. در برخى جوامع امروزى، خيرخواهى، به دخالت در امور تفسير مى‌شود و همسايه، همسايه را نمى‌شناسد و هيچ رابطه‌اى با او ندارد. لذا تعريف دوست خوب نيز تغيير كرده است و كسى كه هرگز در امور دوست خود دخالت نكند، به او در باره رفتارش تذكّر ندهد، او را تشويق نكند و يا گاهى مورد انتقاد قرار ندهد، دوست خوب و يا انسان متمدّن خوانده مى‌شود.

آموزه‌هاى دينى، اين نوع تعامل با اطرافيان را نمى‌پسندد و فايده برقرارىِ دوستى‌ها را در پويايى و ارتقاى مستمر كيفيت رفتارهاى افراد يك جامعه با يكديگر مى‌داند. از نظر آموزه‌هاى اسلامى، بين دخالت در حريم شخصى با خيرخواهى، تفاوت جدّى وجود دارد. چگونه مى‌توان رابطه دوستى و خويشاوندى را برقرار دانست، در حالى كه دو طرف نسبت به اشتباهات، گرفتارى‌ها و مشكلات يكديگر بى‌تفاوت‌اند؟!

اگر روابط انسانى ما بر اساس محبّتْ پايه‌ريزى شده باشد، هرگز نمى‌توان از كنار گرفتارى‌هاى محبوبْ بى‌تفاوت گذشت و هيچ گاه‌