نسبت به درمان آن همّت گماريم. امام على (ع) در بيانى بسيار راه‌گشا مى‌فرمايد:

ضَع أَمرَ أَخيكَ عَلى أَحسَنِهِ حَتّى يَأتيَكَ مَا يَغلِبُكَ مِنهُ وَلا تَظُنَّنَّ بِكَلِمَة خَرَجَت مِن أَخيكَ سُوءاً و أَنتَ تَجِدُ لَها فِى الخَيرِ مَحمِلًا.[1]

كار برادرت را بر بهترين حالت ممكن حمل كن تا زمانى كه دليل محكمى بر تصوّر تو غلبه كند، و نسبت به گفتار برادرت تا جايى كه براى آن، تفسير خوبى يافت مى‌شود، گمان بد مبر.

بنا بر اين، از مهم‌ترين خطاهاى شايع در برقرارى ارتباط با همنوعان، تفسير بد از رفتارهاى آنان و تفسير رفتار آنان به بدترين احتمال ممكن است. اين در حالى است كه دوستى و محبّت، اقتضا مى‌كند براى رفتارهاى نادرست نيز تفسير نيكو انتخاب كنيم. اقدام «مادران» در تفسير رفتار نادرست فرزندان خود و حمل آن بر امورى همچون: مشغله زياد، فراموشى و يا احتمالات مثبت ديگر، از بارزترين مصاديق خوش‌گمانى است كه نتيجه‌اى جز عشق فرزند به مادر را به همراه ندارد.

نتيجه آن‌كه به هر ميزان، انسانى را بيشتر دوست داشته باشيم، رفتارهاى او را بهتر و نيكوتر تفسير مى‌كنيم و تحمّل اقدامات او آسان‌تر خواهد شد و براى رفتارهاى ناپسند و نامهربانى‌هاى او راحت‌تر توجيه مى‌تراشيم. همچنين خوب تفسير كردن رفتارها و ديدن خوبى‌هاى افراد نيز در نهايت، محبّت آنها را به ارمغان خواهد آورد؛ دستاوردى كه اگر در

[1]. الكافى: ج 2 ص 362 ح 3 ..