پس از ازدواج تأكيد كرده و از رهبانيت برحذر داشته‌اند، به نوعى، بر ارضاى جنسى تأكيد دارند. هرچند ارضاى جنسى، يكى از عناصر مهم در خانواده به شمار مى‌رود، با اين حال، سؤال اين است كه: آيا اين، كاركردِ ازدواج است يا هدف اصلى آن؟

اگر ملاك، ارضاى غريزه جنسى باشد، مى‌توان آن را در غير ازدواج (چه با اختلاف جنسى و چه بدون آن) برآورد و لذا اين ديدگاه مى‌تواند اساس تشكيل خانواده را با مشكل رو به رو سازد. بررسى ديگر متون نشان مى‌دهد كه نمى‌توان اين عنصر را مبنايى‌ترين هدف ازدواج به شمار آورد. نگاه جنسى، ظرفيت محدودى براى موفّقيت خانواده دارد و نمى‌تواند انگيزه بالايى براى سازگارى به وجود آورد. با فروكش كردن غريزه جنسى، كارايى خود را از دست خواهد داد. با ديدن فرد زيباتر و جذّاب‌تر، صميميت به سردى مى‌گرايد. وانگهى اين نگاه نمى‌تواند توجيه كننده قداست خانواده باشد!

رويكرد تداوم نسل و نقد آن‌

ممكن است تداوم نسل، علّت اساسى ازدواج و تشكيل خانواده به شمار آيد. علّت دو جنس بودن انسان، وجود غريزه جنسى و تركيب بدنىِ متفاوت مرد و زن‌[1] را بايد در تداوم نسل جستجو كرد. علّامه طباطبايى (رحمه الله) در تفسير آيه 21 سوره روم مى‌نويسد:

هر يك از زن و مرد، به دستگاه خاصى مجهّز شده است به گونه‌اى كه در عمل، هر يك كار ديگرى را تكميل مى‌كند و توليد نسل، برآيندى از مجموع آن دو است. پس هر يك از زن و مرد، فى‌نفسه، ناقص و نيازمند ديگرى است و از مجموع آن دو، يك واحد تام به وجود مى‌آيد كه مى‌تواند توليد نسل را موجب شود.[2]

[1].«

[2]. الميزان، ج 1، ص 249.