در دعاى ديگرى نيز حضرت ابراهيم (ع) خواستار امنيت، عبوديت، رفاه، اقامه نماز و قبولى دعاها شده است:

وَ إِذْ قالَ إِبْراهِيمُ رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً وَ اجْنُبْنِي وَ بَنِيَّ أَنْ نَعْبُدَ الْأَصْنامَ رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيراً مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَ مَنْ عَصانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ مِنْ ذُرِّيَّتِي بِوادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِنْدَ بَيْتِكَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِيُقِيمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ رَبَّنا إِنَّكَ تَعْلَمُ ما نُخْفِي وَ ما نُعْلِنُ وَ ما يَخْفى‌ عَلَى اللَّهِ مِنْ شَيْ‌ءٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعاءِ رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلاةِ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي رَبَّنا وَ تَقَبَّلْ دُعاءِ[1]

و آن گاه كه ابراهيم گفت: «اى خداوندگار من! اين شهر را ايمن گردان و مرا و فرزندانم را از اين كه بت‌ها را پرستش كنيم، دور بدار. اى خداوندگار من! اين بتان، بسيارى از مردم را گم‌راه كردند. پس هر كه از من پيروى كند، او از من است، و هر كه مرا نافرمانى كند، هر آينه، تو آمرزگار مهربانى. اى خداوندگار ما! من [برخى‌] از فرزندانم را در درّه‌اى بى‌كِشت، نزد خانه با حُرمت تو، سكونت دادم- اى خداوندگار ما- تا نماز بگزارند. پس، دل‌هاى برخى از مردم را به سوى آنان گرايش ده و آنان را از ميوه‌ها روزى ده. باشد كه سپاس‌گزارى كنند. اى خداوندگار ما! بى‌گمان، تو آنچه را ما پنهان مى‌داريم و آنچه را كه آشكار مى‌سازيم، مى‌دانى و هيچ چيز- نه در زمين و نه در آسمان-، بر خدا پوشيده نيست. سپاس خداى را كه با وجود سالخوردگى، اسماعيل و اسحاق را بر من بخشيد. به راستى كه خداوندگار من، شنونده دعاست. اى خداوندگار من! مرا نمازگزار قرار ده و از فرزندان من نيز- اى خداوندگار ما- دعاى مرا بپذير.

دو. دعاى مادر حضرت مريم (عليها السلام) براى وقف فرزندش براى عبادت خدا

از ديگر دعاها، دعاى مادر حضرت مريم براى وقف فرزند خود براى عبادت خداست. جالب اين كه اين دعا، هنگام باردارى ايشان صورت گرفته و نشان مى‌دهد كه يكى از موقعيت‌هاى مناسب براى دعا، پيش از تولد فرزند است:

[1]. سوره‌ابراهيم، آيه 35- 40.