اين، از ويژگى‌هاى برجسته زنان شايسته‌اى چون حضرت زهرا (عليها السلام) است. روزى پيامبر خدا (ص) از على (ع) پرسيد: «همسرت را چگونه يافتى؟». امير مؤمنان (ع) در يك جمله كوتاه و پُرمعنا، همسر خود را اين گونه تعريف كرد: «نيكو كمكى در راه طاعت خداست».[1]

مرحوم شيخ صدوق نقل مى‌كند كه روزى مردى خدمت پيامبر خدا (ص) رسيد و در توصيف همسر خود گفت: همسرى دارم كه وقتى وارد خانه مى‌شوم، به استقبالم مى‌آيد، و هر گاه خارج مى‌شوم، مرا بدرقه مى‌كند، و هر گاه مرا غمگين ببيند، مى‌گويد: چرا ناراحتى؟ اگر به خاطر روزى است، خدا آن را به عهده گرفته است و اگر به خاطر آخرت است، خدا بر اندوهت بيفزايد. پيامبر خدا (ص) با شنيدن اين اوصاف فرمود:

إِنَّ لِلهِ عُمَّالًا، وَ هَذِهِ مِنْ عُمَّالِهِ لَهَا نِصْفُ أَجْرِ الشَّهِيدِ.[2]

خداوند، كارگزارانى دارد و اين، از كارگزاران اوست، و نيمى از اجر شهيد را مى‌بَرَد.

ده. معنادارىِ زندگى زناشويى‌

هر كلمه و يا جمله‌اى كه بر زبان يا كاغذ جارى مى‌شود، ظاهرى دارد كه از چندين حرف و كلمه تشكيل مى‌شود؛ امّا پشت اين ظاهر، «معنا» يى وجود دارد كه گوينده يا نويسنده، آن را قصد مى‌كند و به مخاطبْ ارائه مى‌دهد. هر چند معنا پس از شنيدن و يا خواندن فهميده مى‌شود، با اين حال، در فرايند گفتار و نوشتار، نخستْ معنا قرار دارد و سپس كلمه يا جمله. در حقيقت، معنا، چيزى است كه به خاطر آن، كلمه، جمله، نامه، مقاله و يا كتاب ساخته مى‌شود. چيستىِ كلمه و چگونگى تركيب كلمات و نوع تدوين نامه، مقاله و يا كتاب، بر اساس معنا صورت مى‌گيرد. زندگى نيز همين گونه است؛ ظاهرى دارد كه از يك زن و مرد و سپس‌

[1]. المناقب، ابن شهر آشوب، ج 3، ص 356؛ بحار الأنوار، ج 43، ص 117، ح 24.

[2]. كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 389، ح 4369؛ عوالى اللآلى، ج 3، ص 291، ح 52؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 32، ح 24954.