رضايت زناشويى - پسنديده، عباس - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : رضايت زناشويى نویسنده : پسنديده، عباس جلد : 1 صفحه : 259

سرزنش مى‌كنند و خشمگين مى‌شوند.[1] بديهى است چنين واكنشى، موجب كدورت و سردى در روابط همسران مى‌شود و صفا و صميميت، جاى خود را به ناراحتى و درگيرى مى‌دهد و در نتيجه، رضامندى از زندگى زناشويى و امكان موفّقيت خانواده، كاهش مى‌يابد.

ترديد نداشته باشيد كه بى‌تابى كردن و شكايت نمودن، كوچك‌ترين تأثيرى در بهبود وضعيت شما نخواهد داشت. واكنش صحيح، آن است كه شرايط موجود را بهبود بخشد و اوضاع را كنترل كند. اين، در حالى است كه به وسيله بى‌تابى كردن، هيچ مشكلى حل نمى‌شود؛[2] بلكه به رنج آن مى‌افزايد. ورود سختى‌ها خود، تنيدگى‌زاست و لذا همسران بايد با همدلى، از فشار روانى آن بكاهند و با هميارى، در گذر موفّقيت‌آميز از آن به يكديگر كمك كنند. اين در حالى است كه بى‌تابى كردن و از يكديگر شكايت نمودن، افزاينده تنيدگى است، نه كاهنده آن![3]

اين، ويژگىِ بى‌تابى نمودن است و سرّ آن، اين است كه بى‌تابى كردن نمى‌تواند تقدير را برگردانَد.[4] به همين جهت، شخص، با بى‌تابى‌اش، فقط مشكل را بزرگ‌تر مى‌كند[5] و آن را دو برابر مى‌سازد. 6[6] لذا اگر بى‌تابى، بر زندگى چيره شود، كسى روىِ آسايش را نخواهد ديد. 7[7]

[1].

وَ أَمَّا إِحْدَى الْمَلْعُونَتَيْنِ ... الَّتِي إِنْ أُعْطِيَتْ سَخِطَتْ، وَ إِنْ مُنِعَتْ عَتَبَتْ وَ غَضِبَتْ‌

( الاختصاص، ص 339).

[2]. امام على( ع):

الحُزنُ وَ الجَزَعُ لا يَرُدَّانِ الفائِتَ‌

؛ غمگينى و بى‌تابى، آنچه را كه از دست رفته، باز نمى‌گردانند( غرر الحكم، ح 5612).

[3]. امام على( ع):

الجَزَعُ يُعَظِّمُ المِحنَةَ

؛ بى‌تابى كردن، محنت را بزرگ‌تر مى‌كند( غرر الحكم، ح 5619).

بِكَثَرةِ الجَزَعِ تَعظُمُ الفَجيعَةُ

؛ با زيادْ بى‌تابى كردن، فاجعه، بزرگ‌تر مى‌شود( همان، ح 5629؛ عيون الحكم والمواعظ، ص 187)

[4]. امام على( ع) مى‌فرمايد:

الجَزَعُ لَا يَدفَعُ القَدَرَ وَ لَكِن يُحبِطُ الأَجرَ

؛ بى‌تابى كردن، تقدير را برنمى‌گردانَد؛ ولى پاداش آن را از بين مى‌بَرَد( غرر الحكم، ح 5625؛ عيون الحكم والمواعظ، ص 21).

[5]. امام على( ع):

مَن جَزِعَ عَظُمَتَ مُصيِبَتُهُ‌

؛ كسى كه بى‌تابى كند، مصيبتش بزرگ‌تر مى‌گردد( غرر الحكم: ح 5631؛ عيون الحكم والمواعظ، ص 429).

[6] 6. امام كاظم( ع):

الْمُصِيبَةُ لِلصَّابِرِ وَاحِدَةٌ وَ لِلْجَازِعِ اثْنَتَانِ‌

؛ مصيبت براى شخص بردبار، يكى است و براى شخص بى‌تاب، دو تا( تحف العقول، ص 414؛ أعلام الدين، ص 414؛ الدرة الباهرة، ص 42).

امام على( ع):

المُصيِبَةُ وَاحِدَةٌ وَ إِن جَزِعتَ صَارَتِ اثنَتَينِ‌

؛ مصيبت، يكى است، و اگر بى‌تابى كنى، دو تا مى‌شود( غرر الحكم، ح 5624؛ عيون الحكم والمواعظ، ص 26).

[7] 7. پيامبر خدا( ص):

مَنِ اسْتَوْلَى عَلَيْهِ الضَّجَرُ رَحَلَتْ عَنْهُ الرَّاحَةُ؛

كسى كه بى‌تابى و تنيدگى، بر او چيره شود، آسودگى، از او رخت برمى‌بندد( كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 4، ص 355، ح 5762؛ الخصال، ج 1، ص 230، ح 72؛ مشكاة الأنوار، ص 307؛ روضة الواعظين، ص 415).

نام کتاب : رضايت زناشويى نویسنده : پسنديده، عباس جلد : 1 صفحه : 259

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست