سوم، تنظيم انتظارات با واقعيت‌هاست. انتظارات فزاينده و غير واقعى از زندگى، تحقّق‌ناپذيرند و موجب ناكامى و سپس احساس محروميت مى‌گردند. در ادامه، همسر، به عنوان عامل ناكامى و محروميت شناخته مى‌شود و موجب ناسپاسى و نارضايى را فراهم مى‌آورد. اين در حالى است كه همسر، به عنوان يكى از حلقه‌هاى زنجيره علل و اسباب، محكوم تقدير و تدبير خداوند متعال است و به هر اندازه كه او مصلحت بداند، وى در تلاش خود كسب خواهد نمود. بنا بر اين، آگاهى از اين واقعيت و تنظيم انتظارات با آن، مانع بسيارى از زمينه‌هاى تنش و اختلاف خواهد شد.

ب. موقعيت ناخوشايند

دوران ناخوشايند، بخش‌هايى از زندگى است كه سختى بيشترى در آن وجود دارد و انسان، با درد و رنج فراوانى دست و پنجه نرم مى‌كند و ممكن است انواع بلاها و فقدان‌ها را تجربه كند و در تحقّق خواسته‌هاى خود، ناكام گردد. خداوند متعال از امورى مانند: فقدان امنيت، گرسنگى و كاستى در مال و جان و محصول، به عنوان طيف مشكلات زندگى، ياد كرده است.[1]

مراد از ناخوشايندى، گاه مقطع زمانى خاصى است كه ابعاد منفى آن، بيش از ابعاد مثبت آن است، و گاه بخش‌هاى منفى زندگى است كه به صورت مستمر در طول زمان، گسترده است، هر چند شايد در كنار آن، نكات مثبت هم وجود داشته باشد. همه زندگى‌ها با تفاوت‌هايى كه دارند، دوران ناخوشايند را تجربه مى‌كنند.

سختى‌ها اجتناب ناپذيرند و هيچ راه فرارى از آنها نيست.[2] مهم، واكنش صحيح به آنهاست. دامنه پيامدهاى آن، بى‌ترديد به روابط همسران نيز كشيده مى‌شود. همسرانى كه ندانند چگونه بايد با اين پديده برخورد كنند، به زندگى زناشويى و روابط با همسرشان آسيب جدّى وارد خواهد شد و محبّت و صميميت ميان آنان، صدمه خواهد خورد. همسران موفّق كسانى‌اند كه واكنش مناسب به اين موقعيت را

[1]. وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‌ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ‌( سوره‌بقره، آيه 155).

[2]. ر. ك: رضايت از زندگى، ص 243( سختي‌ها اجتناب ناپذيرند).