صميميت بخشيد. اين، در گروِ آن است كه شخص، مهارت توجّه به نكات مثبت را به دست آورد. در اين بحث، يك راهبرد وجود دارد و يك سرى عوامل و راه‌كارها براى تحقّق آن راهبرد كه در ادامه به آن مى‌پردازيم:

1. راهبرد

مركز ثقل رضامندى و سپاس‌گزارى، داشته‌ها و برخوردارى‌هاى زندگى است. كسى كه احساس برخوردارى كند، سپاس‌گزار نيز خواهد بود. از اين رو، راهبرد رضامندى و سپاس‌گزارى، شناخت خوشايندها و داشته‌هاست. وجود آنها در زندگى، كافى نيست، بايد درك شده و شناخته شوند. اگر همسر احساس كند كه چيزى در زندگى ندارد، نمى‌تواند از شوهر خود به خاطر تأمين آنها سپاس‌گزار باشد. بسيارى از نارضايتى‌ها و احساس محروميت‌ها به خاطر غفلت از داشته‌هاى زندگى است. امام صادق (ع) مى‌فرمايد:

كَم مِن مُنعَمٍ عَلَيهِ وَهُوَ لَايَعلَمُ.[1]

چه بسا افراد برخوردارى كه از آن بى‌خبرند.

از اين رو، راهبرد رضامندى و سپاس‌گزارى، «نعمت‌شناسى» است. همسران موفّق كسانى‌اند كه از توانمندى شناخت داشته‌هاى زندگى زناشويى برخوردارند و نكات مثبت همسرشان را به خوبى مى‌شناسند.

داشته‌هاى زندگى‌

اگر بناست نعمت‌شناس باشيم و داشته‌هاى زندگى‌مان را بيابيم، بايد بدانيم كه اساساً فهرست داشته‌هاى زندگى چيست. شما چه چيزهايى را جزو فهرست داشته‌هاى زندگى- كه براى خوش‌بختى و شادكامى لازم است-، قرار مى‌دهيد؟ هر كس بر اساس فهرست خود، به ارزيابى زندگى‌اش اقدام مى‌كند و سپس خود را محروم يا برخوردار تشخيص مى‌دهد. نخستين نكته مهم در رضامندى و سپاس‌گزارى، اين است كه داشته‌هاى زندگى را در چه حوزه‌هايى بايد جستجو كرد؟ و چه امورى داشته زندگى به شمار مى‌روند؟

[1]. الخصال، ص 223، ح 51.