مجموع مى‌توان گفت كه مدارا و سازگارى بايد «حق‌مدارانه» و «مقتدرانه» باشد.

تسهيل در سازگارى‌

ممكن است از جهاتى، سازگارى مشكل به نظر آيد و كار همسران را سخت كند. آنچه مى‌تواند به تسهيل در سازگارى كمك كند، بُعد معنوى دادن به آن است. وقتى سازگارى، در چارچوب منافع فردى قرار گيرد، ممكن است كه نوعى زيانْ ارزيابى گردد؛ چون سازگارى، به سود طرف مقابل تشخيص داده مى‌شود؛ امّا اگر در چارچوب تفكّر توحيدى قرار گيرد، وضعيتْ متفاوت خواهد شد. اگر همسران، خدا

را در نظر آورند و به خاطر خدا سازگار باشند و اجرش را نيز از او بخواهند، در اين جا خداوند را طرف معامله خود قرار داده‌اند، نه همسرشان را و كسى كه با خدا معامله كند، قطعاً سود خواهد كرد.

همين امر، از يك سو موجب احساس خرسندى و رضامندى بيشتر، و از سوى ديگر، موجب تسهيل در سازگارى مى‌گردد. اين رويكرد براى بهداشت روان نيز مناسب‌تر است؛ زيرا حتّى اگر مورد قدردانى از سوى شوهر نيز قرار نگيرد، باز هم احساس ناخرسندى نخواهد داشت؛ چرا كه خداوند، از وى قدردانى خواهد كرد.

هشت. الگوى مناسب اقتصاد خانواده‌

اقتصاد، از بخش‌هاى مهم زندگى است كه نمى‌توان آن را ناديده گرفت و امرى حاشيه‌اى دانست. آنچه در اين ميان اهميت دارد، چگونگى عملكرد همسران است. خانواده‌اى موفّق است كه با برخوردارى از اطلاعات كافى، به خوبى در اين حوزه عمل كند و واكنش نشان دهد. اين حوزه، دو بُعد اساسى دارد: يكى «رفتار اقتصادى» است كه بر اساس آن، همسران بايد اقداماتى را براى اقتصاد زندگى‌شان انجام دهند. بُعد ديگر «واكنش به برايند رفتار اقتصادى» است كه بر اساس آن، همسران به نتيجه اين تلاش‌ها واكنش نشان مى‌دهند. همسران موفّق كسانى‌اند كه در هر دو بُعد، توانمندى لازم را دارا باشند. در ادامه، مسئله اقتصاد زندگى را در اين دو بخش پى مى‌گيريم: