رساندن به همسر، به دليل اين كه حقوق بيشترى بر انسان دارد، خطرناك‌تر توصيف شده است. پيامبر خدا (ص) مى‌فرمايد:

أَلَا وَ إِنَّ اللهَ وَ رَسُولَهُ بَرِيئَانِ مِمَّنْ أَضَرَّ بِامْرَأَةٍ حَتَّى تَخْتَلِعَ مِنْهُ.[1]

بدانيد كه خداوند و پيامبر او، از مردى كه به زنش زيان وارد مى‌سازد تا جايى كه زن حاضر شود چيزى به او بدهد و طلاقش را بگيرد، بيزارند.

يا در حديث ديگرى مى‌فرمايد:

أيّما امْرَأَةٍ آذَتْ زَوْجَهَا بِلِسَانِهَا، لَمْ يَقْبَلِ اللهُ مِنْهَا صَرْفاً وَ لَا عَدْلًا وَ لَا حَسَنَةً مِنْ عَمَلِهَا حَتَّى تُرْضِيَهُ، وَ إِنْ صَامَتْ نَهَارَهَا وَ قَامَتْ لَيْلَهَا وَ أَعْتَقَتِ الرِّقَابَ وَ حَمَلَتْ عَلَى جِيَادِ الْخَيْلِ فِي سَبِيلِ اللهِ، وَ كَانَتْ فِي أَوَّلِ مَنْ يَرِدُ النَّارَ، وَ كَذَلِكَ‌

الرَّجُلُ إِذَا كَانَ لَهَا ظَالِماً.[2]

هر زنى كه با زبان خود، شوهرش را آزار دهد، خداوند، از او هيچ توبه و فديه‌اى و هيچ عمل نيكى را نمى‌پذيرد- تا آن كه شوهرش را راضى كند-، گرچه روزها را روزه بگيرد و شب‌ها را عبادت كند و بنده‌ها آزاد كند و اسبان تيزتگ، در راه خدا تجهيز كند. او جزو نخستين كسانى است كه به آتش در مى‌آيند. همچنين است مرد، اگر به زنش ستم كند.

بحث اصلى ما در اين بخش، واكنش منطقى به اين موقعيت است؛ امّا پيش از آن بايد به تأثير منفى بدرفتارى در زندگى اشاره كرد. بنا بر اين، در اين جا با دو بحث رو به رو هستيم: تأثير بدرفتارى بر زندگى و واكنش منطقى به آن كه در ادامه به آنها خواهيم پرداخت:

1. تأثير بدى كردن به همسر

بدرفتارى و آزار رساندن به همسر، موجبات ناراحتى، كدورت و ناخشنودى همسر را فراهم مى‌كند. اين مى‌تواند بغض و نفرت را ميان همسران به وجود آورد. پيامبر خدا (ص) در اين باره مى‌فرمايد:

[1]. ثواب الأعمال، ص 338؛ دانش‌نامة ميزان الحكمه، ج 3، ص 58.

[2]. كتاب من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 14؛ دانش‌نامة ميزان الحكمه، ج 3، ص 58.