واكنش در برابر ناسپاسى همسر و پيامدهاى آن‌

هر چند بيان شد كه پاسخ مناسب به احسان همسر، چه جايگاه و تأثيرى در زندگى دارد، با اين حال، گاه ممكن است به هر دليلى: احسان و نيكى، مورد توجّه همسر قرار نگيرد. بى‌ترديد اين، وضعيتى نامطلوب است و تأثير منفى برجاى خواهد گذاشت. امّا مهم، واكنش مناسب به اين وضعيت و كاستن از اثرات نامطلوب آن است. كسى كه مورد ناسپاسى قرار مى‌گيرد، ممكن است فشارهاى روحى- روانى، وى را به واكنش‌هاى نامناسب و ناسازگارى با همسر وادارد. پيامبر خدا (ص) يكى از امور كمرشكن را ناسپاسىِ طرف مقابل دانسته است؛[1] زيرا ممكن است به روند احسان و نيكى صدمه بزند و از آن بكاهد و يا حتّى به بدى تبديل سازد كه اين خود نيز به سلامت خانواده، زيان مى‌زند.

امام صادق (ع) از ناسپاسى، با عنوان «قطع‌كننده نيكوكارى» ياد كرده است.[2][3] اكنون براى يافتن راه حل، بايد به اين سؤال پاسخ داد كه:

چرا ناسپاسى، موجب فشار روانى و احساس ناكامى مى‌گردد؟

فشار روانى و تنگناى روحى در چنين موقعيتى، به جهت احساس خسارتى است كه فرد پيدا مى‌كند. شخص نيكوكار، انتظار دارد كه همسرش- كه به خاطر او دست به اقدامى زده- به كار وى توجّه نشان بدهد و قدردان او باشد؛ امّا وقتى با بى‌توجّهى و ناسپاسى، رو به رو مى‌شود، خود را به مانند فروشنده‌اى مى‌بيند كه كالايى را فروخته؛ امّا پول آن را دريافت نكرده است. در حقيقت، فرد در اين مواقع،

[1].

[2]. امام صادق( ع):

[3]. امام على( ع):