نام کتاب : دانشنامه امام مهدى بر پايه قرآن، حديث و تاريخ نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 71
3- 5.
علاء الدوله سمنانى (قرن 7 و 8)
در
برخى آثار علاء الدوله سخنانى در باره امام زمان و حضرت مهدى آمده است كه با
ديدگاههاى او در ديگر آثارش سازگارى ندارد؛ امّا در يك جمعبندى و به قرينه آنچه
در بيان الاحسان آورده است، مىتوان نتيجه گرفت كه
سمنانى نيز به خاتميت ولايت حضرت مهدى عليه السلام معتقد است. او مهدى را «امام» و
«قطب الاقطاب» مىداند و اينها از اوصاف عام و مشهور ولى خاتم نزد صوفيان است.[1]
اشاره
عرفا به روايات مهدويّت
عارفان
و صوفيان در پرداختن به مسئله مهدويّت علاوه بر طريق ختم ولايت، به آموزههاى دينى
و نبوى، يعنى روايات، نيز توجّه داشتهاند. در اين جا به نمونههايى از اين
استشهادها اشاره مىكنيم:
ابن
عربى باب 363 فتوحات را چنين عنوان داده است:
فى
مَعرفة منزل وِزراء المهدى الظاهر فى آخر الزمان الّذى بشّر به رسول اللَّه و هو
من أهل البيت.
در
شناخت م نزلت وزيران مهدى كه پيامبر به ظهورش در آخر الزمان بشارت داده و از اهل
بيت است.
وى
در اين فصل مضمون بسيارى از احاديث نبوى را، مثل همنام بودن مهدى با پيامبر و پر
كردن جهان از عدل و قسط، نقل كرده است.[2]
عمر
بن شجاع الدين موصلى (متوفى بعد از 660 ق)، صوفى بزرگ موصل و مُراد و مُرشد اتابك
بدر الدين لؤلؤ زنگى، در كتاب النعيم المقيم،
فصلى را به «الإمام محمد المنتظَر ابن الإمام الحسن العسكرى» اختصاص داده و
رواياتى را در باره سيره او و تولّدش و سخنانى را از او نقل كرده و به زنده بودن و
معمّر بودن وى