و حكومت او را همانند حكومت زمان پيامبر صلى الله عليه و آله بدانند؟!

نظريّه پنجم: امارت دوازده امير در يك زمان‌

مُهَلَّب گفته است:

گمان غالب، اين است كه پيامبر- كه درود و سلام خداوند بر او باد- از فتنه‌هاى شگفت پس از خود، خبر داده است، حتّى از اين كه مردم در يك زمان، داراى دوازده امير مى‌شوند و اگر جز اين را مى‌خواست، مى‌فرمود: دوازده اميرند كه فلان گونه عمل مى‌كنند.[1]

نقد نظريّه پنجم‌

به نظر مى‌رسد مهلّب در صدد توضيح متن منقول در صحيح البخارى‌ بوده و به ساير گزارش‌هاى دقيق‌تر و مشروح‌تر حديث جابر بن سَمُره توجّه نداشته است. متن موجود در صحيح البخارى‌، مختصر و مبهم است. در نتيجه، احتمالات گوناگونى در باره آن، متصوّر است.

ابن حجر عسقلانى، در نقد نظريّه او به اين نكته اشاره كرده و معتقد است: متون موجود در صحيح مسلم‌، مشخّص كرده‌اند كه در زمان اين دوازده نفر، اسلام، عزيز و منيع خواهد بود. آيا مى‌توان تصوّر كرد كه افتراق دوازده‌گانه در ميان مسلمانان رُخ دهد و باز هم عزّت اسلام را در پى داشته باشد؟[2]

با توجّه به دلايل ارائه شده در صفحات پيشين، حديث «خلفاى دوازده‌گانه» تنها بر نظريّه شيعه دوازده امامى قابل انطباق است و ديگر تحليل‌ها و نظريّه‌پردازى‌ها به جهت دارا بودن اشكالات متعدّد، نادرست اند.

پاسخ به دو اشكال‌

در باره نظريّه‌اى كه ما در تبيين حديث «خلفاى دوازده‌گانه» انتخاب كرديم، دو

[1]. فتح البارى: ج 13 ص 211.

[2]. ر. ك: فتح البارى: ج 13 ص 211.