اصول مرتبط با مبناى پنجم‌

از آن‌جا كه از مهم‌ترين نشانه‌ها براى تمايل فطرى آدمى به محبّت كردن و مورد محبّت قرار گرفتن (مبناى پنجم)، رفتارهاى محبّتى جنسى است و معمولا به صورت طبيعى با محبّت، انس و الفت به جنس مخالف و به صورت غيرطبيعى با جنس موافق، همراه است، بايد در روند تربيت جنسى، به اصول زير توجّه كرد:

1. پيشگيرى از محبّت جنسى زودهنگام‌

براى پاسخ دادن به نياز طبيعى محبّت و پيشگيرى از روابط جنسى محبّتى قبل از ازدواج، بايد والدين با مهرورزى به كودكان و نوجوانان و زمينه‌سازى براى محبّت كردن آنان به ديگران، در جهت رشد مطلوب اين خواسته طبيعى اقدام كنند و زمينه احساس كمبود محبّت را از بين ببرند تا مبادا فرزندانشان براى جبران آن، به روابط جنسى زودهنگام و يا انحرافى روى آورند.

امام صادق عليه السّلام ضمن توصيه به شدّت محبّت نسبت به فرزند و اثر روانى آن بر پيشگيرى از انحراف فرزند مى‌فرمايد:

إنّ اللّه عزّ و جلّ ليرحم الرّجل لشدّة حبّه لولده.[1]

خداوند متعال، به دليل شدّت حبّ انسان نسبت به فرزندش به او رحم مى‌كند.

رحمت خداوند، شامل رحمت‌هاى دنيوى و اخروى (هردو) است. از جمله رحمت‌هاى خدا به بنده‌اش، صالح و شايسته شدن فرزند و عدم انحراف اعتقادى، عاطفى و رفتارى اوست كه مايه آبرو، اعتبار و افتخار والدين در زندگى اجتماعى است و به دليل محبّت به فرزند و تأثيرات روانى- عاطفى آن بر فرزند و شايسته‌

[1]. الكافى، ج 6، ص 50؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 482؛ وسائل الشيعة، ج 21، ص 360؛ مكارم الأخلاق، ص 219.