مى‌كند كه خود و خانواده خودتان را از آتش جهنم- كه منع سوخت آن مردم و سنگ‌ها هستند-، حفظ كنيد.[1] پيامبر صلّى اللّه عليه و اله نيز در مورد ميل انسان به نيكى مى‌فرمايد:

لو لا أنّ الشّياطين يحومون على قلوب بنى آدم لنظروا إلى الملكوت.[2]

اگر شياطين، بر اطراف دل‌هاى فرزندان آدم نمى‌چرخيدند، آنها به ملكوت نگاه مى‌كردند.

اين روايت دال بر اين است كه انسان‌ها فطرتا به معنويت گرايش دارند؛ ولى شرايطى كه پيش مى‌آيد، ممكن است كه آنها را از رسيدن به ملكوت منع كند.

در روند تربيت جنسى بايد ميل طبيعى زن و مرد به معنويت، مبنا قرار گيرد و كودكان، نوجوانان و جوانان، به گونه‌اى تربيت شوند كه غريزه جنسى آنان به سمت آن ميل فطرى، سوق داده شود و در مراحلى، از اين ميل فطرى براى كنترل و ضابطه‌مند كردن آن غريزه، استفاده گردد. پس از ازدواج نيز زن و شوهر بايد يكديگر را در رسيدن به قلّه معنويات، كمك نمايند و نردبانى براى ترقّى به بالاترين درجات انسانيّت در خويشتن باشند. آنها نبايد تصور كنند كه هدف از ازدواج، فقط ارضاى نيازهاى جنسى است؛ بلكه اين امر را نيز وسيله‌اى براى صعود معنوى و اخلاقى خود قرار دهند.

بنابراين، يكى از زيربنايى‌ترين اصل‌هاى تربيت جنسى در اسلام، ميل انسان به معنويت است و افراد بايد به گونه‌اى تربيت شوند كه بعد معنوى آنان در جريان تربيت جنسى، تقويت شود و غريزه جنسى، ابزارى در جهت شكوفاسازى آن مبناى تمايل به معنويت قرار گيرد.

اصول مرتبط با مبناى دوم‌

باتوجّه به تمايل فطرى انسان‌ها (چه زن و چه مرد) به معنويات و سير تكاملى به سوى قرب الى اللّه و تأثير آن بر روند تربيت جنسى (مبناى دوم)، يك‌سرى از قواعد

[1]. قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ( سوره تحريم، آيه 6).

[2]. بحار الأنوار، ج 70، ص 59؛ عوالى اللآلى، ج 4، ص 113.