2. ذكر و توجّه‌

توجّه به خدا و درك آگاه بودن خدا از انجام شدن رفتارهايى كه بشر را از آن نهى كرده است، حيا و يا ترسى در فرد پديد مى‌آورد كه مى‌تواند از انحرافات جنسى جلوگيرى كند. امام باقر عليه السّلام در تفسير آيه‌ وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ؛[1] فرمود:

و هو أنّ الرّجل يهجم على شهوة من شهوات الدّنيا و هى معصية فيذكر مقام ربّه فيدعها من مخافته، فهذه الآية فيه.[2]

مراد از آيه، فردى است كه مى‌خواهد با حرص و ولع، به تمايلات شهوانى و انجام دادن عمل معصيت، هجوم ببرد. زمانى كه مقام و موقعيت خدا به او يادآورى مى‌شود، آن گناه را از ترس خدا رها مى‌كند. آيه در اين مورد است.

امام صادق عليه السّلام نيز مى‌فرمايد:

و قطع عروق منابت الشّهوات بدوام ذكر اللّه و لزوم الطّاعة له.[3]

با استمرار بخشيدن به ياد خدا و توجّه به لزوم پيروى از دستورهاى او، ريشه‌هايى كه سرچشمه اميال شهوانى‌اند، بكنيد.

يادآورى مرگ و زندگى در عالم برزخ نيز از عوامل پيشگيرى از اميال شهوانى، دانسته شده است. در حديثى نقل شده كه خداوند به حضرت موسى عليه السّلام فرمود:

و اذكر إنّك ساكن القبر فليمنعك ذلك من الشّهوات.[4]

به خود يادآورى كن كه در قبر، سكونت خواهى كرد. پس اين يادآورى، مانع مى‌شود از اين‌كه در شهوت‌ها غرق شوى.

امام على عليه السّلام نيز مى‌فرمايد:

و كان رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله كثيرا ما يوصى أصحابه بذكر الموت فيقول: أكثروا ذكر الموت فإنّه هادم اللّذّات، حائل بينكم و بين الشّهوات.[5]

[1]. سوره الرحمن، آيه 46.

[2]. الإختصاص، ص 356؛ بحار الأنوار، ج 8، ص 218.

[3]. مصباح الشريعة، ص 108؛ بحار الأنوار، ج 74، ص 394.

[4]. الكافى، ج 8، ص 46؛ بحار الأنوار، ج 74، ص 35.

[5]. وسائل الشيعة، ج 2، ص 437؛ الأمالى، مفيد، ص 264؛ بحار الأنوار، ج 6، ص 132.