فصل دوم عوامل نابه‌هنجارى‌هاى جنسى‌

مقدّمه‌

عوامل بسيارى چه محيطى و بيرونى و چه نفسى و درونى، در شيوع رفتارهاى نابه‌هنجار جنسى مؤثّرند. براى تأثيرگذارى در فرد، هريك از اين دو دسته عوامل، زمينه‌هايى را فراهم مى‌سازند. عامل درونى نيز گاه تحت تأثير عوامل محيطى و گاه به تنهايى، باعث بروز رفتار نابه‌هنجار در فرد مى‌شود. درحقيقت، تأثير عوامل بيرونى، باعث تحريك عوامل و خواسته‌هاى درونى مى‌شود و به واسطه اين تمايلات درونى، رفتار نابه‌هنجار از فرد صادر مى‌شود؛ ولى عوامل درونى، بدون عوامل بيرونى و صرفا به دليل سقوط اخلاقى فرد، ضعف تدبير عقلانى وى و كشش خواسته‌هاى درونى كنترل‌نشده او، در بروز رفتارهاى نابه‌هنجار جنسى، نقش ايفا مى‌كند. به تعبير امام على عليه السّلام، عقل اسير هواهاى گستاخانه شخص مى‌شود[1] و ديگر، اثرى بر روى رفتار فرد ندارد. و ازاين‌رو، چه‌بسا به تحريكات بيرونى نياز نيست و خود هواى نفس، باعث نابه‌هنجارى جنسى در فرد مى‌شود.

آن حضرت، باتوجّه به اين‌كه هيچ نابه‌هنجارى و گناهى نيست مگر آن‌كه از تمايلات درونى فرد ناشى شود، مى‌فرمايد:

ما من معصية اللّه شى‌ء إلّا يأتى فى شهوة، فرحم اللّه امرأ نزع عن شهوته و قمع هوى‌

[1]. كم من عقل أسير تحت هوى أمير؛ چه بسيار عقل‌ها كه اسير هوا و هوس‌هاى سلطه‌گرند( نهج البلاغة، حكمت 211).