هر
فردى كه با حيوانى آميزش كند، مورد لعن خداوند متعال است.
امام
صادق عليه السّلام آن را در كنار استمنا، از مصاديق زنا مىداند و مىفرمايد:
كلّ
ما أنزل به الرّجل ماءه فى هذا و شبهه فهو زنا.[3]
هر
رفتارى مانند آميزش با حيوان و استمنا كه باعث خروج منى از مرد شود، زنا محسوب
مىگردد.
امام
باقر عليه السّلام با اشاره به زيانهاى آميزش با حيوان مىفرمايد:
...
يجلد دون الحدّ و يغرم قيمة البهيمة لصاحبها، لأنّه أفسدها عليه و تذبح و تحرق و
تدفن إن كانت ممّا يؤكل لحمه، و إن كانت ممّا يركب ظهره أغرم قيمتها و جلد دون
الحدّ و أخرجها من المدينة الّتى فعل بها فيها إلى بلاد أخرى حيث لا تعرف ... كيلا
يعيّر بها صاحبها.[4]
برقراركننده
ارتباط جنسى با حيوان، تازيانه به كمتر از حدّ مقرر براى زنا، زده مىشود و قيمت حيوان
را بايد به صاحبش بپردازد؛ زيرا آن را فاسد كرده است و آن حيوان، اگر حلالگوشت
بوده، بايد ابتدا ذبح شود و بعد آتش زده شود. اگر از حيوانات باربر است، به
آميزشكننده، تازيانه زده مىشود و بايد قيمتش را به صاحبش بپردازد و حيوان را از
شهرى كه اين عمل در آنجا انجام شده، به شهرهاى ديگرى كه صاحبش ناشناخته است،
فرستاده شود تا با آن حيوان، صاحبش سرزنش نشود.