2. معطوف به يك شريك جنسى نيست، مانند: استمنا، همجنس‌گرايى، مبدّل‌پوشى، چشم‌چرانى، حيوان‌دوستى؛

3. در تحريك جنسى، اعضاى جنسى اوّليه، نقشى نداشته باشند، مانند:

عضوخواهى.

4. به‌طور نامتناسبى، با اضطراب و احساس گناه همراه است، مانند: انواع پارافيليا، (نابه‌هنجارى‌هاى جنسى) مثل: زنا، زناى با محارم؛

5. حالت جبرى دارد. هركدام از پارافيلياها و از جمله استمنا و همجنس‌گرايى نيز ممكن است اين ويژگى را داشته باشند.[1]

و نيز گفته شد، براى تشخيص رفتار به‌هنجار از نابه‌هنجار، سه ملاك وجود دارد كه در ادامه، به بررسى آنها مى‌پردازيم.[2]

1. ملاك آمارى‌

طبق ملاك آمارى، رفتار نابه‌هنجار، براساس فراوانى آمارى، تعريف مى‌شود.

كسانى كه به اين ملاك تأكيد دارند، معتقدند كه اگر هر ويژگى خاص افراد، مانند:

ويژگى‌هاى شخصيتى، شيوه‌هاى رفتارى، خصوصيات جسمانى از قبيل: قد و وزن را اندازه بگيريم و نمودار آمارى آنها را ترسيم كنيم، منحنى طبيعى به دست مى‌آيد كه طبق آن، بيشتر افراد، در وسط منحنى قرار مى‌گيرند و تعداد اندكى، در دو سوى منحنى جاى مى‌گيرند. كسانى كه در وسط منحنى يا در قسمت ميانگين جامعه‌اند، افراد به‌هنجار و ديگران، افراد استثنايى يا نابه‌هنجار تلقّى مى‌شوند (كاستين و دراگ يونس، 1989 م).

2. ملاك روانى‌

در اين ملاك، به «غير انطباقى بودن رفتار» و پريشانى شخصى توجّه مى‌شود.

[1]. خلاصه روان‌پزشكى علوم رفتارى- روان‌پزشكى بالينى، ج 2، ص 327.

[2]. ر. ك: روان‌شناسى اجتماعى در تعليم و تربيت، ص 124.