اوّل شب، ممكن است بچّه‌اى كه انعقاد نطفه‌اش در اين وقت بوده، ساحر بشود و دنيا را به آخرت ترجيح دهد.

3. شرايط روانى‌

از شرايط مهم برقرارى رابطه جنسى، اين است كه زن و مرد، هردو، آمادگى روحى براى آن داشته باشند. اين آمادگى روحى- روانى و آرامش علاوه بر آن‌كه باعث رسيدن به اوج لذّت هردو مى‌شود، در نطفه‌اى هم كه منعقد مى‌شود، تأثير به‌سزايى دارد و زمينه انتقال صفات ارثى مطلوب را فراهم مى‌سازد. ازاين‌رو در احاديث، تأكيد بر آن است كه هنگام برقرارى رابطه جنسى و آميزش، زوجين، از هر گونه اضطراب، نگرانى و موقعيت‌هايى كه آرامش آنها را برهم مى‌زند، به دور باشند.

امام حسن مجتبى عليه السّلام به آثار روانى و تأثيرات ژنتيكى اضطراب والدين در هنگام آميزش، بر فرزندى كه در اين شرايط، نطفه‌اش منعقد مى‌شود، پرداخته، مى‌فرمايد:

فإنّ الرّجل إذا أتى أهله بقلب ساكن و عروق هادئة و بدن غير مضطرب، استكنّت تلك النّطفة فى الرّحم فخرج الولد يشبه أباه و أمّه.[1]

اگر مرد، درحال آرامش و بدن غيرمضطرب، با همسرش نزديكى كند، نطفه، در رحم استقرار پيدا مى‌كند و فرزند آنها شبيه پدر و مادرش مى‌شود.

اين مسئله، علاوه بر تأثيرى كه بر كودك دارد، براى زوجين (بويژه براى زن) از اهميت ويژه‌اى برخوردار است، به گونه‌اى كه اگر زن، آرامش نداشته باشد و مضطرب باشد، اصلا ميل جنسى، در او ايجاد نمى‌شود و اگر شوهرش آرامش نداشته باشد، ميل جنسى او نيز فروكش مى‌كند.

لذا در دستورهاى دينى، از آميزش در شبى كه مرد، قصد مسافرت دارد، نهى شده است؛ چراكه مسافر، مسلما نگرانى و دلواپسى دارد و از آرامش لازم برخوردار نيست. پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايد:

إذا خرجت فى سفر فلا تجامع أهلك من تلك اللّيلة، فإنّه إن قضى بينكما ولد ينفق‌

[1]. عيون أخبار الرضا عليه السّلام، ج 2، ص 68؛ بحار الأنوار، ج 61، ص 359.