در مورد دختران نيز امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

تستأمر البكر و غيرها، و لا تنكح إلّا بأمرها.[1]

نظر دختر باكره و غيرباكره را در امر ازدواج بايد پرسيد و بدون اجازه او، نبايد او را تزويج نمود.

و از امام على عليه السّلام روايت شده كه فرمود:

لا ينكح أحدكم ابنته حتّى يستأمرها فى نفسها، فهى أعلم بنفسها، فإن سكتت أو بكت أو ضحكت فقد أذنت، و إن أبت لم يزوّجها.[2]

دختران خود را هرگز به عقد ازدواج كسى درنياوريد، مگر اين‌كه نظر او را بپرسيد؛ چراكه او نسبت به خودش از همه آگاه‌تر است. پس اگر سكوت كرد يا گريه كرد يا خنديد، نشانه اجازه دادن است و اگر امتناع و مخالفت كرد، نبايد او را تزويج كنيد.

البته احتمالا نشانه‌هايى كه بيان شده، علامت‌هاى رايج در آن منطقه براى رضايت بوده است. ممكن است در فرهنگ‌ها و مناطق ديگر، طور ديگرى باشد؛ ولى مهم اين است كه دختر، راضى باشد و رضايت خود را به نحوى اعلام كند.

در حديث ديگرى آمده كه فردى با امام كاظم عليه السّلام در امر ازدواج دخترش با برادرزاده‌اش مشورت كرد. امام فرمود:

افعل و يكون ذلك برضاها، فإنّ لها فى نفسها نصيبا.[3]

انجام بده (و او را تزويج كن)؛ امّا بايد با رضايت او باشد؛ چراكه او هم براى خود، تمايلات و آرزوهايى دارد.

هشت. سلامت خانوادگى‌

كسانى كه در خانواده‌هاى اصيل و سالم، رشد يافته‌اند، از سلامت روانى‌

[1]. تهذيب الأحكام، ج 7، ص 380؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 271.

[2]. دعائم الاسلام، ج 2، ص 218؛ مستدرك الوسائل، ج 14، ص 316، ح 16810.

[3]. تهذيب الأحكام، ج 7، ص 379؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 284، ح 25638.