همچنين مى‌فرمايد:

من تزوّج امرأة لم يرد بها إلّا أن يغضّ بصره و يحصن فرجه أو يصل رحمه بارك اللّه له فيها و بارك لها فيه.[1]

كسى كه هدف او از ازدواج، چيزى نيست جز حفظ پاكى، طهارت چشم، پاك‌دامنى و صله رحم، خداوند، وجود آن زن را براى او و نيز وجود او را براى آن زن، مبارك و ميمون مى‌سازد.

بنابراين، ازدواج، ايمان را حفظ مى‌كند و اگر با اين هدف، ازدواج انجام شود، خداوند، آن پيوند را مبارك و ميمون مى‌گرداند.

باتوجّه به اين احاديث، به خوبى متوجّه مى‌شويم كه چرا پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايد:

جعل قرّة عينى فى الصّلاة و لذّتى فى النّساء.[2]

نماز نور چشم من است و لذّت من در زناشويى است.

شايد علّت اين‌كه «نماز» و «لذّت از همسر»، در يك حديث و در كنار هم مطرح شده‌اند، آن باشد كه نماز فرد متأهّل، در تكامل روانى- معنوى وى، تأثير بيشترى دارد. ازاين‌رو، پاداشش چند برابر نماز فرد مجرّد است. در حديثى از امام صادق عليه السّلام آمده كه مى‌فرمايند:

ركعتان يصلّيهما المتزوّج أفضل من سبعين ركعة يصلّيها غير متزوّج.[3]

دو ركعت نمازى كه فرد متأهّل به جا مى‌آورد، بهتر است از هفتاد ركعت نماز انسان مجرّد.

3. حفظ عفّت (پاك‌دامنى)

عفّت، از ماده «عفف»، به معناى پاك‌دامنى و بازداشتن خود از چيزى است.

«العفّة»، يعنى بازداشتن خود از چيزهاى حرام‌[4] و ضدّ آن، «تهتّك» به معناى فضيحت‌

[1]. العهود المحمدية، ص 330؛ پرورش روح، ج 1، ص 291.

[2]. الكافى، ج 5، ص 321؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 23؛ سنن النبى صلّى اللّه عليه و اله، ص 202.

[3]. ثواب الأعمال، ص 40؛ وسائل الشيعة، ج 20، ص 20.

[4]. كتاب العين، ج 1، ص 82.