مى‌گردد. از اين‌روست كه امام على عليه السّلام مى‌فرمايد:

سبب العفّة الحياء.[1]

حيا، زمينه‌ساز پرورش عفّت در وجود آدمى است.

همچنين مى‌فرمايد:

على قدر الحياء تكون العفّة.[2]

به ميزان رشد حيا در فرد، پاك‌دامنى در او افزايش پيدا مى‌كند.

3. غيرت‌

سومين فضيلت اخلاقى‌اى كه در امر تربيت جنسى در دوره نوجوانى، اهميت ويژه‌اى دارد، «غيرت» است. پرورش غيرت در نوجوان، باعث مى‌شود كه پسر، نسبت به دختران، با نگاهى شهوى نگاه نكند و با افرادى كه به دختران (بويژه نزديكان او) نگاه شهوتى دارند، برخورد كند. دختر نيز نسبت به پسرانى كه نامزد او نيستند و با او ازدواج نكرده‌اند، نگاه و ميل شهوتى نداشته باشد و بدين‌گونه، غيرت، مى‌تواند دختران و پسران نوجوان را از بسيارى رفتارهاى نابه‌هنجار جنسى بازدارد.

البته غيرت، صفت اخلاقى نيكويى است كه براى مردان نيز پس از ازدواج نسبت به همسر خود و يا نسبت به ديگر زنان، بازدارندگى از ارتكاب رفتارهاى نابه‌هنجار جنسى دارد. اينك غيرت از نظر لغوى، شرح داده مى‌شود و سپس به متون حديثى خواهيم پرداخت.

در المنجد، ذيل واژه «غيرت» آمده است: «مرد، از فلانى بر همسرش دچار غيرت شد، يا زن، از فلانى بر شوهرش دچار غيرت شد؛ يعنى به علّت تعصّب از اين كار، متنفّر شد و دوست نداشت كه ديگرى در حقى كه براى اوست، شركت كند».[3]

مشابه واژه غيرت، واژه «أنف» است. أنف را اين‌گونه معنا كرده‌اند: «خوددارى از

[1]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 4، ص 122، ح 5527؛ ميزان الحكمة، ج 3، ص 1354، ح 4557.

[2]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 4، ص 312، ح 6181؛ ميزان الحكمة، ج 3، ص 1354، ح 4559.

[3]. المنجد، ص 563.