بنى سبع سنين و نحن نأمر صبياننا بالصّوم إذا كانوا بنى سبع سنين بما أطاقوا من صيام اليوم إن كان إلى نصف النّهار أو أكثر من ذلك أو أقلّ فإذا غلبهم العطش و الغرث أفطروا حتّى يتعوّدوا الصّوم و يطيقوه فمروا صبيانكم إذا كانوا بنى تسع سنين بالصّوم ما استطاعوا من صيام اليوم فإذا غلبهم العطش أفطروا.[1]

ما از كودكانمان مى‌خواهيم كه نماز بخوانند، وقتى به پنج سالگى رسيدند. شما وقتى كودكانتان به هفت‌سالگى رسيدند از آنها بخواهيد كه نماز بخوانند. ما به فرزندانمان دستور مى‌دهيم كه از هفت سالگى تا هروقت از روز كه طاقت مى‌آورند، روزه بگيرند. گاهى تا نصف روز مى‌شود، گاهى بيشتر يا كمتر. پس وقتى تشنگى و گرسنگى بر آنها فشار مى‌آورد، مى‌خورند تا بر روزه گرفتن، عادت كنند و طاقت بياورند؛ امّا شما كودكانتان خود را از نه سالگى به روزه گرفتن وادار كنيد تا هروقت كه مى‌توانند، روزه باشند و اگر تشنگى به آنها فشار آورد، افطار كنند.

درخصوص اين مسئله، روايات ديگرى هم وجود دارد كه در جاى خود بايد به آنها پرداخت. آنچه مهم است اين‌كه با اين روش، فضاى معنوى بر فرزند حاكم مى‌شود و او را از انحرافات، دور مى‌سازد.

و- پرورش فضايل اخلاقى‌

يكى از بهترين راه‌هاى غيرمستقيم تربيت جنسى، آموزش فضايل اخلاقى و پرورش آن در روح و روان اوست تا از اين طريق، اين فضايل، با شخصيت او عجين شود؛ زيرا انسانى كه از نوجوانى، با فضايل اخلاقى رشد كند، در برابر رذايل اخلاقى، به خوبى مقاومت مى‌كند. فضايلى كه با بحث تربيت جنسى، در ارتباطاند و پرورش آنها در حفظ نوجوان از انحرافات و بى‌بندوبارى اهميت دارد، عبارت‌اند از: حيا، عفّت و غيرت.

1. حيا

يكى از فضايل اخلاقى بسيار مهمى كه در بعضى روايات، هم‌رديف با دين معرفى‌

[1]. الكافى، ج 3، ص 409، ح 5432؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 1، ص 280.