حرام بيفتند بايد از آن‌جا بيرون بروند.

ازاين‌رو، از نظر فقهى، به علّت عسر و حرجى كه ممكن است در تحريم مطلق خلوت كردن زن و مرد وجود داشته باشد (بويژه اين‌كه روايات هم تصريح به حرمت آن نكرده‌اند، بلكه آن را زمينه وسوسه شيطان معرفى كرده‌اند)، اگر ترس از وقوع در حرام باشد، ديگر مجاز به خلوت كردن نيستند. همان‌طور كه پيش از اين بيان شد، مسلّما خطر وقوع در حرام، بين دو نفر كه ميلى بين آنها وجود دارد، بيشتر مى‌شود.

«برناردمك فادن»[1] ضمن توصيه به محدود كردن روابط دختر و پسر و زنان و مردان، عقيده دارد كه در جايى كه عشق صميمى و قوى وجود دارد و تصميم جدّى و قطعى هم براى ازدواج گرفته شده است، مراقبت خيلى زياد بايد به عمل آيد تا از رفتن فراتر از آنچه «مرز خطر» خوانده شده، اجتناب شود. چنانچه تحت چنين شرايطى، عاشق و معشوق، تنها شوند (چنانچه غالبا هم اتفاق مى‌افتد) زمانى فرا مى‌رسد كه مقاومت در برابر محرّكات طبيعى، تقريبا غيرممكن مى‌شود، لذا عشّاق مى‌بايد بيشترين مراقبت را بنمايند كه پا را از حدّ قانونى خود، فراتر نگذارند.

سه- دورى از رفتارهاى اغواگرانه‌

از جمله موارد پيشگيرى از تحريكات جنسى نوجوان، دورى از رفتارهاى محرّك و وسوسه‌انگيز است. خداوند متعال، زن را از انجام دادن رفتارهاى اغواگرانه‌اى كه طرف مقابل را تحت تأثير قرار مى‌دهد و هيجانات او را برمى‌انگيزد، نهى فرموده است.

مثلا از آن‌جا كه صداى زن براى مرد، جذّاب و تحريك‌كننده است، خداوند متعال، به زنان دستور داده كه هنگام صحبت با مرد نامحرم، از نازك كردن صداى خود و صحبت كردن با ناز بپرهيزند، آن‌جا كه به زنان پيامبر صلّى اللّه عليه و اله امر فرموده است:

يا نِساءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَيْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفاً.[2]

[1]..Bernard ,Makfadan

[2]. سوره احزاب، آيه 32.