آنها نبايد از كودكان بپرسند: چه مى‌كنيد؟ زيرا هرگاه كودكان، عين حقيقت را بگويند، براى والدين، بسيار ناراحت‌كننده خواهد بود. همچنين نبايد آنها را سرزنش و شرمسار كرد و نيز نبايد حركت آنها را به صورت ديگرى حمل كرد و يا بهانه ساده‌اى يافت از قبيل اين‌كه: آيا فكر نمى‌كنيد با اين هواى سرد، نبايد لخت شد؛ بلكه بايد به كودكان دستور داد كه لباس خود را مرتّب كنند و به بازى ديگرى بپردازند. بايد گفت:

تو و دوستت داشتيد لباس‌هاى يكديگر را درمى‌آورديد. شما لخت بوديد. اين حركت را نبايد انجام دهيد! ديدم كه به او دست مى‌زنى! اين كار، مجاز نيست! هرگاه سؤالى داشتيد، از من بپرسيد و با من مطرح كنيد، تا موضوع را برايتان شرح دهم.

اين روش مسالمت‌آميز و آگاه‌كننده، موجب آن خواهد شد كه هم آزمايش‌هاى جنسى كودك محدود گردد و هم لطمه‌اى به علاقه او به جنس ديگر و عشق وارد نيايد.

امّا گاهى اين رفتارهاى كودكان، از مرز كنجكاوى مى‌گذرد و با اين‌كه مكررا كنجكاوى خود را در اين زمينه ارضا كرده، امّا باز هم همواره مترصّد فرصتى است تا دزدانه، به اعضاى تناسلى ديگران نگاه كند. اين امر، نشانه آن است كه كودك، گرفتار مشكلى عميق‌تر شده است. لذا براى رفع اين مشكل، علاوه‌بر راه‌هاى گذشته بايد با يك مشاور متخصّص مشورت كرد.

ح- بازى نكردن با آلت تناسلى خود

گرچه كودكان (مانند نوجوانان)، قادر به استمنا نيستند، ولى بازى كردن با آلت تناسلى، به منظور كسب لذّت، از آنها صادر مى‌شود و گاه در موارد بسيار شديد، ممكن است كه مايعى شبيه «منى» از آلت آنها خارج شود؛ امّا اين مسئله، نادر است و عمدتا به صورت بازى كردن گاه‌گاهى با آلت تناسلى است. اين اتفاق، ممكن است كه نخستين بار، فقط به قصد كشف اعضاى بدن باشد؛ امّا با تكرار آن، كودك، متوجّه مى‌شود كه از اين عمل، احساس لذّت مى‌كند؛ لذا آن را تكرار مى‌نمايد. والدين نبايد چنين برداشت كنند كه بازى كودك با آلت تناسلى‌اش، امرى طبيعى است و در اين‌