مى‌گويند: عثمان پس از كتابت مصحف در صدد نامگذارى آن برآمد و نهايتا نام مصحف را برگزيد. جز اين كه اين سخن نادرست است. چون كه مصاحف متعددى قبل از جمع عثمان موجود بودند مانند: مصحف على- ع- مصحف ابى مصحف ابن مسعود و مصحف ابن عباس‌[1]».

احتمالا «آبيارى» بين روايت مربوط به ابو بكر و عثمان خلط كرده است. سخن و ادعاى وى هم مورد نظر است و محل مناقشه مى‌باشد؛ زيرا وجود مصاحف در زمان قبل از خلافت عثمان، دليل بر ناميدن قرآن به مصحف نمى‌شود.

خامسا: اين روايت مى‌خواهد تأكيد كند كه: قرآن پس از وفات پيامبر اكرم- ص- جمع‌آورى شد. و ما قبلا بطلان اين ادعا را دانستيم. و روشن شد كه قرآن در زمان پيامبر اكرم- ص- به صورت مجموعه منضبط و مشخصى درآمده بود كه از روى آن تلاوت مى‌شد و آن را ختم مى‌كردند و كاتبان مخصوصى داشت كه در حضور حضرت، قرآن را جمع مى‌كردند، مى‌نوشتند و مردم به آنان «كتّاب الوحى» مى‌گفتند: به اضافه آن كه جمع كثيرى از صحابه براى خود مصاحفى- حسب الامكان- ناقص يا كامل داشتند.

سادسا: ابن سعد به نقل از ابن سيرين مى‌گويد: «ابو بكر درگذشت و عمر كشته شد اما هنوز قرآن را جمع نكرده بودند ...[2]» شايد منظور جمع تمام قرآن باشد پس چگونه گفته مى‌شود قرآن را جمع كرد و در نامگذارى آن دچار حيرت شد؟!

مصحف ابو بكر چه امتيازاتى داشت؟

عده‌اى در صدد برآمده‌اند كه بگويند مصحف ابا بكر امتيازاتى دارد كه مى‌شود بر آن اطمينان كرد ولى مصاحف ديگر صحابه اين چنين نيست مثلا ادعا مى‌كنند: ابو بكر اوّلين شخصى بود كه قرآن را بر هفت حرف جمع كرد. و ابو بكر در اين زمينه دقت نظر را به منتهاى درجه رسانده بود. اما مصاحف ديگران مانند مصحف على- ع- ابى بن كعب و ابن مسعود از اين امتياز برخوردار نبودند و از نظر دقت، ترتيب آيات مجمع عليها، جمع و

[1] تاريخ القرآن، ص 101.

[2] طبقات ابن سعد، ط صادر، ج 3، ص 211 و 294( به ترتيب صفحه). و تاريخ الخلفاء، ص 44. درباره ابو بكر به نقل از: ابى داود به نقل از شعبى.