11- از پيامبر اكرم- ص- نقل است كه فرمود: «هيچ‌چيز بر شيطان دردناك‌تر از قرائت از روى مصحف نيست‌[1]».

12- پيامبر اكرم- ص- از همراه بردن قرآن در سرزمين مشرك نهى كردند از ترس آن كه مبادا بخشى از قرآن در اختيار كفار قرار گيرد.

در بعضى روايات و نصوص، كلمه «بالقرآن» به جاى «مصحف» به كار رفته است، و سيوطى و ابن قتيبه و صاحب المعتصر كلمه «قرآن» را به «مصحف» تفسير كرده‌اند[2].

13- «ابى امامه» از پيامبر اكرم- ص- نقل مى‌كند: «اين مصاحف آويخته، شما را نفريبد خداوند آن دلى را كه ظرف قرآن باشد و به‌وسيله قرآن بيدار شده باشد عذاب نمى‌كند»[3].

14- «ابن عباس» از پيامبر- ص- نقل مى‌كند: «هر كه مداوم به مصحف نگاه كند از بينايى خود تا وقتى كه زنده است بهره‌مند خواهد بود»[4].

15- از حضرت رسول- ص- نقل است كه: «در حالت عدم طهور، دست به مصحف نزنيد».

روايت فوق را «عثمان بن ابى العاص» از پيامبر اكرم- ص- نقل كرده است.

حكيم بن حزام و ابن عمر هم روايتى به اين مضمون از حضرت نقل كرده‌اند[5].

[1] ثواب الاعمال، ص 129 و وسائل، ج 4، ص 853.

[2] كنز العمال، ج 2، ص 223 و 224 به نقل از: ابى داود. همچنين ر ك: ص 214 و ج 1، ص 464 544 و 547 از مسلم، ابى داود، ابن ماجه، ابن ابى داود، مستدرك حاكم و حلية الاولياء. سنن ابى داود، ج 3، ص 36. صحيح مسلم، ج 6 ص 30. تاريخ القرآن الصغير، ص 85. مسند حميدى، ج 2، ص 306. صحيح بخارى، ص 2 و ص 109. موطأ مالك( چاپ‌شده با تنوير الحوالك، ج 2، ص 5.

شرح موطا زرقانى، ج 3، ص 287. كشف الاستار، ج 2، ص 272. مشكل الآثار، ج 2، ص 368- 370 المصنف عبد الرزاق، ج 5، ص 212. المحلى، ج 7، ص 349. المعتصر من المختصر، ج 1، ص 27. سنن ابن ماجه، ج 2، ص 961. سنن بيهقى، ج 9، ص 108. نصب الراية، ج 3، ص 383 و 384. فتح البارى، ج 6 ص 93 و در آن بحثى است. تأويل مختلف الحديث، ص 202. مجمع الزوائد، ج 5، ص 256 به نقل از:

بزار و صحيح مسلم و كتاب الاماره، ج 2، ص 131.

[3] كنز العمال، ج 1، ص 477 و نوادر الاصول، ص 333.

[4] همان مدرك، به نقل از: ابى الشيخ.

[5] همان مدرك، ص 543 و 548 به نقل از ابى داود در المصاحف و ترمذى. ابى داود، مستدرك حاكم. طبرانى در الكبير و دار قطنى در سنن خود.