و از امام حسين- عليه السلام- در روز عاشورا سخنان ذيل در برابر لشكر يزيد- لعنة اللّه عليه- نقل شده است:

«... فانّما انتم من طواغيت الامّة و شذاذ الاحزاب، و نبذة الكتاب، و نفثة الشيطان، و عصبة الآثام و محرّفى الكتاب و مطفئى السنن ...»[1].

«... شما طواغيت اين امت هستيد و گروههاى مخالف، شما كتاب را به كنار انداخته‌ايد، شما دمهاى شيطان هستيد و همه هم‌بستگان گناه و تحريف‌كنندگان قرآن هستيد و خاموش‌كنندگان سنت ...».

و گروه ديگرى از روايات كه كلمه «تحريف» را به كار برده‌اند و هركس بخواهد مى‌تواند به مأخذ ذيل صفحه مراجعه كند[2].

ما احتمال قوى مى‌دهيم كه كلمه با «قاف» است يعنى «تحريق» بوده است و «تصحيف» شده است. و اين اشاره‌اى است به كار عثمان كه مصاحف را سوزاند و مسلمانان اين كار را بر او ايراد گرفتند و حتى او را «حرّاق المصاحف‌[3]؛ سوزاننده مصاحف» ناميدند.

مؤيد نظر ما روايتى است كه صدوق و حاكم درباره گلايه و شكايت قرآن، مسجد و عترت نقل مى‌كند و در اين روايت قرآن مى‌گويد: «يا ربّ حرّقونى‌[4]؛ خدايا مرا آتش زدند.» و اگر هم تحريف با «ف» باشد باز نمى‌توان اثبات كرد كه به مصحف موجود، دست خيانت رسيده باشد و از آن كم و يا به آن چيزى زياد شده باشد؛ زيرا مقصود، تحريف معنوى است و تغيير معناى اصلى آيات و تغيير مصاديق و ديگر روشهاى تحريف. و اين مطلبى است كه امام محمد باقر در مكتوب خود به سعد الخير تصريح مى‌كند:

[1] مقتل الحسين خوارزمى، ص 7. و الخطبة در اللهوف، ص 41( در آنجا: محرفى الكلم است). تهذيب تاريخ دمشق، ج 4، ص 337( در آنجا محرفى الكلام است) و ر ك: البيان خوئى، ص 267.

[2] رك: البيان خوئى، ص 246 و 247 و 248.

[3] البيان خوئى، ص 277. تاريخ قرآن صغير، ص 94 و 95. و الفتنة الكبرى، ج 1، ص 181، 182 و 183.

[4]- خصال، ج 1، ص 175. آراء حول القرآن، ص 97. از مستدرك حاكم از كتاب: الفردوس.