على بن الحسين عليهما السلام وارد شدم و به ايشان گفتم: اى فرزند پيامبر خدا! مرا از كسانى كه خداوند، اطاعت از آنها و دوستى‌شان را پس از پيغمبر واجب نموده و بندگان خود را به اقتدا به آنان ملزم ساخته است، آگاه نما.

فرمود: اى كُنكُر![1] اولو الأمرى كه خداوند، آنها را امام مردم قرار داده و اطاعت ايشان را واجب نموده است، امير مؤمنان عليه السلام و بعد از او، دو فرزندش حسن و حسين عليهما السلام هستند و سپس اين مقام به ما رسيده است» و آنگاه ساكت شد.

ابو خالد گفت: گفتم: اى سَرور من! براى ما روايت كرده‌اند كه امير مؤمنان عليه السلام فرموده: «زمين هيچ گاه از حجّت خدا بر بندگانش خالى نمى‌ماند». پس حجّت و امام پس از تو كيست؟

فرمود: «فرزندم محمّد كه نام او در تورات، باقر است؛ زيرا علم را به صورت كامل از هم خواهد شكافت [و حقايق آن را براى مردم بازگو خواهد كرد]. او امام و حجّت بعد از من است. پس از وى، فرزندش جعفر، حجّت و امام است و نام او در نزد اهل آسمان، صادق است.

راوى گفت: گفتم: اى سيّد من! چگونه وى را «صادق» ناميده‌اند، در حالى كه شما اهل بيت، همه صادق هستيد؟

فرمود: «پدرم از پدرش روايت كرده كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود:" هرگاه فرزندم جعفر بن محمّد متولّد شد، او را صادق نام بگذاريد؛ زيرا پنجمين فرزند او كه جعفر نام خواهد داشت، به دروغ، مدّعى مقام امامت خواهد شد. وى در نزد پروردگار، كذّاب و افترا زننده محسوب است و مدّعى مقامى است كه اهليّت آن را ندارد. او با پدرش مخالفت مى‌نمايد و به برادرش حسد مى‌ورزد و در هنگامى كه ولىّ خدا غايب است، قصد افشاى اسرار پروردگار را خواهد كرد"».

امام زين العابدين عليه السلام سپس گريه زيادى نمود و فرمود: «گويا مى‌بينم جعفر كذّاب را در حالى كه طاغوت زمان خود را در جستجوى امر ولىّ خدا راه‌نمايى مى‌كند، و

[1]. كُنكر، لقب ابو خالد است.