ألا فَلَو أنَّ الرَّجُلَ مِن امَّتى عَبَدَ اللَّهَ عز و جل عُمُرَهُ أيّامَ الدُّنيا ثُمَّ لَقِيَ اللَّهَ عز و جل مُبغِضاً لِأَهلِ بَيتى وشيعَتى، ما فَرَّجَ اللَّهُ صَدرَهُ إلّاعَنِ النِّفاقِ.[1]

آن، در پيشگاه خداوند، حاضر گردد و بغض خاندانم را در دل داشته باشد و يا شيعيان آنها را دشمن بدارد، خداوند، سينه او را جز با نفاق نمى‌گشايد».

شرح‌

در اين حديث، اسلام به خانه‌اى تشبيه شده كه داراى ويژگى‌هايى است كه جامعه انسانى مى‌تواند در پرتو آنها بهترين و آرام‌ترين و لذّتبخش‌ترين زندگى‌ها را براى خود تأمين نمايد. اين ويژگى‌ها عبارت اند از:

1. بهره‌مندى از فضاى باز معنوى‌

نخستين بركتِ زندگى در پرتو اسلام، بهره‌گيرى از فضاى باز معنوى قرآن كريم است. در حديث ياد شده، قرآن به عنوان عرصه و فضاى باز خانه اسلام معرّفى گرديده و بدين سان فضاى بازى كه از نظر معنوى به وسيله قرآن براى جامعه پديد مى‌آيد، به فضاى باز مادّى تشبيه شده است. در اين تشبيه، چند نكته قابل توجّه است:

اوّل. فضاى مادّى، هر چه بازتر باشد، افراد بيشترى مى‌توانند از آن بهره ببرند.

فضاى معنوى هدايت قرآن، به قدرى گسترده است كه همه مردم جهان مى‌توانند از آن بهره‌مند شوند.

هُدىً لِلنَّاسِ.[2]

[قرآن‌] براى همه مردم راه‌نماست.

[1]. الكافى: ج 2 ص 46 ح 3، بحار الأنوار: ج 65 ص 341 ح 13.

[2]. بقرة: آيه 185.